당신은 주제를 찾고 있습니까 “balladyna akt 5 scena 4 streszczenie – Balladyna – streszczenie lektury“? 다음 카테고리의 웹사이트 https://you.dianhac.com.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://you.dianhac.com.vn/blog/. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 lekturek.pl 이(가) 작성한 기사에는 조회수 881,914회 및 좋아요 32,461개 개의 좋아요가 있습니다.
Table of Contents
balladyna akt 5 scena 4 streszczenie 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Balladyna – streszczenie lektury – balladyna akt 5 scena 4 streszczenie 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Lista wszystkich streszczeń – https://www.lekturek.pl
Tekst – https://www.lekturek.pl/balladyna-streszczenie-lektury/
LEKCJE MATEMATYKI:
https://www.youtube.com/channel/UCLb0PS4ecVXfsxO3mjPKLSg/
💲 wsparcie 💲 PayPal 💲 szybki przelew 💲
💰 https://www.paypal.com/cgi-bin/webscr?cmd=_s-xclick\u0026hosted_button_id=YW9RHKN7YHKP4\u0026source=url
Wesprzyj rozwój kanału na Patronite:
💰 https://patronite.pl/lekturek
FB: https://www.facebook.com/lekturek
Przedstawiamy streszczenie lektury Juliusza Słowackiego – Balladyna. Ponadto zapraszamy na stronę https://www.lekturek.pl, gdzie znajdziecie inne streszczenia lektur szkolnych.
balladyna akt 5 scena 4 streszczenie 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Balladyna – Streszczenie szczegółowe – Juliusz Słowacki
AKT I , Scena 1 Do chaty pustelnika położonej w lesie blisko jeziora … Scena 5. Okazuje się, że rozmowę Balladyny z Pustelnikiem podsłuchał von Kostryn.
Source: www.bryk.pl
Date Published: 8/18/2022
View: 83
Proszę o streszczenie Balladyny Akt V scena 4? – Zapytaj – Onet
Proszę o streszczenie Balladyny Akt V scena 4? Jak najszybciej.. ;* Może być nawet z internetu z jakieś strony źródłowej ale, …
Source: zapytaj.onet.pl
Date Published: 4/20/2021
View: 2334
BALLADYNA – STRESZCZAJ SIĘ Z NAUKĄ – Lektury w Crib.pl
Streszczenie Szczegółowe Balladyna: Rozmowa pana zamku Kirkora z … AKT IV. SCENA 1. Na uczcie w zamku Balladyny zjawia się Grabiec przebrany za króla.
Source: lektury.crib.pl
Date Published: 6/18/2021
View: 4948
Balladyna – streszczenie – Język polski
Kostryn poprawia ją, że troje – Balladyna jest w ciąży. Akt V. Scena 1. Dręczona wyrzutami sumienia Goplana odlatuje z kluczem żurawi do dalekiej krainy. Jej …
Source: aniakubica.com
Date Published: 1/20/2021
View: 2049
Balladyna (J. Słowacki) – Streszczenie – Język polski
Akt I Scena I Do chaty pustelnika położonej w lesie blisko jeziora Gopła … Scena V. Okazuje się, że rozmowę Balladyny z Pustelnikiem podsłuchał Kostryn.
Source: opracowania.pl
Date Published: 4/20/2022
View: 5322
주제와 관련된 이미지 balladyna akt 5 scena 4 streszczenie
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Balladyna – streszczenie lektury. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 balladyna akt 5 scena 4 streszczenie
- Author: lekturek.pl
- Views: 조회수 881,914회
- Likes: 좋아요 32,461개
- Date Published: 2018. 9. 3.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=aFB9Ln3wGBY
Co radzi Kirkorowi Pustelnik dlaczego akt 3?
Pustelnik daje Kirkorowi rady, jak zdobyć koronę Lecha. Radzi też, by wypróbował lojalność swej żony, posyłając jej zapieczętowaną skrzynię i polecając jej nie otwierać.
Kto zabił Kirkora?
Kirkor – mąż Balladyny, król zamku, świetny wojownik, idealny władca, zabity z rąk Kostryna na polecenie Balladyny. Kostryn – znany również jako von Kostryn.
Ile lat pustelnik żyje samotnie w puszczy?
W chacie nad Gopłem miesz- kał Pustelnik, pobożny starzec, który żył w swej samotni od dwudziestu lat. Niegdyś był królem Popielem III, władcą szczęśliwej krainy.
Kto zabił pustelnika?
Zabójstwo Pustelnika
Przestraszona Balladyna pragnęła przekupić Pustelnika, jednak ten nie przyjął żadnych pieniędzy. Po zabójstwie Grabca, Balladyna zleca morderstwo Kostrynowi, ponieważ Pustelnik mógł być niewygodnym świadkiem jej czynów. Pustelnik zginął powieszony na drzewie.
Co mówi Kirkor o rządach Popiela 4?
Odpowiedź Że jest bardzo złym i podłym władcą, nie szanuje swojego ludu, jest oschły i chłodny wobec wszystkich.
Na kogo czeka Kirkor?
Przestępcy wiedzą, że Kirkor oczekuje zbrojnie w Gnieźnie na tego, kto pojawi się ze skradzioną koroną. Postanawiają stoczyć z nim walkę i zdobyć tron. Przed wyruszeniem do Gniezna Balladyna rozkazuje Kostrynowi zabić Pustelnika, by usunąć ostatniego świadka ich zbrodni.
W jaki sposób zginął kostryn?
W bitwie Fon Kostryn pokonuje wojska Kirkora, zaś sam Kirkor ginie na polu walki. Po bitwie Balladyna pozbywa się Fon Kostryna podając mu kawałek chleba ukrojony zatrutym nożem. Wkrótce Kostryn umiera w męczarniach przed śmiercią ostrzegając przed rządami Balladyny.
W jaki sposób zginął Grabiec?
Kiedy nieświadomy rozwoju wydarzeń zwycięski Kirkor ogłasza, że na tronie w Gnieźnie zasiądzie ten, kto ma prawdziwą koronę, Grabiec uznaje się władcą państwa. Tej samej nocy ginie z ręki Balladyny, pożądającej pełni władzy.
Ile osób własnoręcznie zabiła Balladyna?
Balladyna zabiła w sumie sześć osób, ale przyczyniła się również do śmierci swojej matki. Osoby zamordowane przez Balladynę to: Alina zginęła od ciosów nożem. Balladynie nie mogła znieść myśli, że jej siostra zostałaby żoną Kirkora, wygrywając w konkursie na zbieranie malin.
Kto jest ojcem Grabca?
Odpowiedź: Ojciec Grabca był golarzem.
Z czyjej ręki zginął Kirkor?
Kostryna – mimo że był jej wspólnikiem i wspólnie z nią doprowadził do upadku Kirkora, nie chciała z nikim dzielić się władzą i podała mu kawałek zatrutego chleba.
Na jakim drzewie próbuję się powiesić wdowa?
Wdowa próbowała się powiesić na sośnie, ale gałązka się złamała.
Kto to jest Gralon?
Gralon – posłaniec od Kirkora, bez potrzeby zamordowany przez Balladynę i Kostryna. Kanclerz – pomagał Balladynie w osądzaniu zbrodniarzy.
Czego bardzo nie lubił Grabiec?
Zakochana w nim nimfa Goplana jest gotowa oddać mu we władanie cały świat przyrody, lecz Grabka nie interesuje władza, drwi z niej. Korona służy mu do przykrycia uszu, bawi się rolą „dzwonkowego króla”.
Z kim Balladyna jest w ciąży?
Balladyna i Kostryn – para wspólników w zbrodni i kochanków – Balladyna jest w ciąży z Kostrynem.
W jakim celu Kirkor przybył do pustelnika?
Pustelnik radzi Kirkorowi, aby wypróbował lojalność młodej żony i wysłał jej zapieczętowaną skrzynię z zakazem otwierania jej. Balladyna udaje się do pustelinka, aby pozbyć się plamy na czole. Pustelnik domyśla się w niej zabójczyni Aliny i oskarża ją o zbrodnię. Przerażona Balladyna ucieka.
O co prosi Kirkor pustelnika?
Do Pustelnika przychodzi Kirkor. Prosi o radę w sprawie wyboru żony. Mędrzec doradza mu, by poślubił dziewczynę z ludu. Kirkor przy okazji dowiaduje się, że Pustelnik (a tak naprawdę król Popiel III), został podstępnie usunięty z tronu przez swego brata Popiela IV.
Kim był Pustelnik dla Kirkora?
Pustelnik to tak naprawdę wygnany król Popiel III. Wypędził go jego brat Popiel IV, zły i okrutny władca.
Kto i po jaką radę przychodzi do pustelnika?
Do chaty PUSTELNIKA przychodzi KIRKOR. Liczy na radę w sprawie ożenku. Ostatecznie otrzymuje wskazówki, by żona była kobietą biedną, pochodziła z ludu (karna, miła, niewinna).
Streszczenie szczegółowe
Streszczenie szczegółowe AKT I , Scena 1 Do chaty pustelnika położonej w lesie blisko jeziora Gopło przybywa Kirkor, by zasięgnąć rady w sprawie swojego przyszłego ożenku. Pustelnik słynie z niechęci do królów i królewskich dworów, upatruje w nich źródło wszelkiego zła i zbrodni. Wspomina, że sam był niegdyś władcą licznego narodu i nosił imię Popiel III. Którejś nocy najemnicy brata zamordowali troje jego dzieci. Wzburzony Kirkor zamierza udać się do Gniezna, by odzyskać koronę dla prawowitego władcy. Opowiada o krwawych rządach obecnego króla, Popiela IV, o licznych plagach gnębiących naród. Pustelnik przyznaje, że to on winien jest wszystkim nieszczęściom, gdyż udając się na wygnanie, zabrał ze sobą cudowną koronę Lecha i ukrył ją w lesie. Korona ta ma szczególną moc, ponieważ została podarowana przez jednego z Trzech Królów powracających z Betlejem, gdzie bawił się nią malutki Jezus. Kirkor wyraża żal, że nie było go na Golgocie, by stanąć w obronie Chrystusa. Pustelnik radzi mu, by małżonki dla siebie szukał w skromnej chacie, a nie na królewskim dworze. Po odejściu Kirkora chatę Pustelnika odwiedza pasterz Filon. Żali się, że dotąd nie znalazł ukochanej, która spełniłaby jego marzenia. Rozgniewany starzec zarzuca mu, że zbyt pochłonięty jest nierealnymi mrzonkami o idealnej kobiecie, a nie dostrzega zwyczajnych dziewcząt i uznaje za niewybaczalne, że Filon szukał swojego ideału na królewskim dworze. Scena 2 Chochlik i Skierka witają swoją panią, Goplanę, królową jeziora Gopło i nimfę wodną. Czekają na pierwsze wiosenne rozkazy. Obudzona z zimowego snu, Goplana w wianku z czarnych jaskółek wspomina spotkanie z człowiekiem, który zimą wpadł do przerębli i któremu ona uratowała życie. Zakochana królowa dostrzega nadchodzącego człowieka, w którym rozpoznaje swojego ukochanego. Jest nim Grabiec, syn organisty, miejscowy pijak i obibok. Goplana wyznaje mu miłość, lecz młodzieniec kpi sobie z wodnej panny i wyznaje, że kocha Balladynę, córkę Wdowy. Wzgardzona nimfa nie zamierza zrezygnować z Grabca i wydaje polecenia swoim sługom. Chochlik ma całą noc wodzić młodzieńca po manowcach i sprowadzić go o świcie, Skierka zaś ma uszkodzić mostek, przez który będzie przejeżdżał Kirkor, i skierować go w stronę chaty Wdowy, by tam znalazł dla siebie żonę. Scena 3 Wdowa i jej córki, Alina i Balladyna, wracają z pola do chaty. Matka z troską mówi o zmęczeniu Balladyny, lecz Alina, która ma dobre serce, współczuje matce i nalega, by nazajutrz tylko ona i siostra wyszły do żniwa. Wdowa marzy o dobrym zamążpójściu dla córek, a jej rozmyślania przerywa odgłos nadjeżdżającej karety. Wkrótce do chaty przybywa hrabia Kirkor, którego powóz utknął na zepsutym moście. Przybysz jest oczarowany urodą córek gospodyni, postanawia ożenić się z jedną z nich. Ponieważ nie może dokonać wyboru, za namową matki (której podszepnął ten pomysł Skierka) postanawia poślubić tę pannę, która następnego dnia pierwsza zbierze dzban malin w lesie. Gość udaje się na spoczynek, Balladyna wymyka się na potajemne spotkanie do lasu, a Alina marzy o dzbanie malin. AKT II , SCENA 1 Chochlik całą noc wodził pijanego Grabca po manowcach. Goplana na wieść, że pomimo to jej ukochany spotkał się z Balladyną, postanawia go ukarać i zamienia w płaczącą wierzbę. Tymczasem siostry zbierają w lesie maliny. Pracowita Alina szybko zbiera owoce, które przypominają jej usta Kirkora. Balladyna narzeka na brak owoców, a ich kolor przywodzi jej na myśl krew, wkrótce też zabija siostrę i zabiera jej dzban z malinami. Świadkami zbrodni są Grabiec, zamieniony w drzewo, a także Goplana i Skierka, ukryci w gęstwinie. Z lasu nadchodzi Filon, w którym widok nieżywej, pięknej panny wywołuje silne wzruszenie. Tak zastaje go Pustelnik, którego sprowadził Skierka w nadziei odratowania Aliny. Zabiera ją do swojej pustelni, a na miejsce zbrodni przybywa Balladyna, ścigana wyrzutami sumienia. Goplana przemawia do niej głosem nieżyjącej siostry, a potem przeklina zabójczynię, na której czole pojawia się czerwona plama jako znak popełnionej zbrodni. Scena 2 Wdowa i Kirkor czekają z niecierpliwością przed chatą na powrót sióstr. W pewnej chwili matka zapowiada nadejście Balladyny, które rozpoznała po zachowaniu jaskółek – pojawienie się Aliny ptaki witały radosnym świergotem, na widok drugiej córki umykały spłoszone. Istotnie – z lasu wyłania się Balladyna z dzbanem malin. Kirkor ofiarowuje jej pierścionek zaręczynowy i udaje się po księdza. Zrozpaczona Wdowa dowiaduje się od Balladyny, że Alina uciekła z jakimś młokosem. Trwają przygotowania do ślubu. Balladyna ubiera się w komorze, a jej matka zauważa krwawą plamę na czole córki, której niczym nie można zetrzeć. Przychodzą swaty i druhny, lecz Balladyna ucieka, gdyż wydaje się jej, że przyniesione przez nich białe róże mają czerwone plamy. AKT III , Scena 1 Przed dopalającą się chatą Wdowy zebrała się garstka wieśniaków. Część z nich zamierza udać się na zamek w odwiedziny do starej kumoszki i jej córki. Wspominają dobrodziejstwa, których doznali od staruszki, a także niedawny ślub Balladyny i jej niecodzienny strój, w tym także czarną wstążkę, która zamiast wianka opasywała jej czoło. Wśród zebranych pojawia się Grabiec i opowiada o przygodzie, która go spotkała. Nikt jednak nie wierzy opowieściom znanego z błazeństw pijaka. Scena 2 Balladyna przechadza się po zamku Kirkora i postanawia korzystać z bogactwa, które stało się jej udziałem. Zbliża się do niej mąż i dowódca straży Fon Kostryn. Hrabia zamierza opuścić młodą żonę na kilka dni, by przywrócić tron Popielowi III. Balladyna zostaje sama w zamku, nękana wyrzutami sumienia. Ciągle nie zdejmuje czarnej opaski skrywającej krwawe znamię na czole. Poleca odprawić spod bram zamku wieśniaków, którzy przybyli w odwiedziny do Wdowy. Ją samą wyprawia do zamkowej wieży, nazywa przed Kostrynem swoją mamką. Ma nadzieję, że dowódca pałacowej straży będzie jej przyjazną duszą. Przed oblicze Balladyny nie zostaje dopuszczony również Grabiec. Scena 3 Kirkor przybywa do chaty Pustelnika, który pokazuje mu koronę Lecha. Radzi również hrabiemu, by posłał swojej młodej żonie zapieczętowaną skrzynię z wyraźnym zakazem otwierania jej przed jego powrotem. Ma to być próba posłuszeństwa i lojalności dla Balladyny. Po odjeździe Kirkora przybywa Filon. Popada w rozpacz na wieść, że nie udało się przywrócić do życia jego ukochanej. Z kolei u Pustelnika zjawia się Balladyna i prosi o wyleczenie rany na czole. Starzec odkrywa straszną tajemnicę i stwierdza, że tylko Alina, powstając z grobu, mogłaby zetrzeć śmiertelne znamię. Przeklina zbrodniarkę, która ucieka przerażona. Tajemnicze odgłosy wywabiają Pustelnika w głąb lasu. Scena 4 Pustelnik, odchodząc w las, pozostawia na kamieniu koronę Lecha. Zabierają ją Chochlik i Skierka i oddają swojej pani. Goplana, chcąc zdobyć serce Grabca, zgadza się przemienić go w króla dzwonkowego. Śpiący młodzieniec ulega przemianie i rozpoczyna „rządy” nad światem przyrody. W mowie tronowej poleca rozpędzić sejmiki, by samemu móc rządzić, karać i nagradzać. Zamierza wprowadzić paszporty z dokładnym opisem obywateli, śledzenie przybywających oraz surowe podatki. Po wydaniu nowych rozporządzeń udaje się w towarzystwie Skierki i Chochlika na ucztę do zamku Kirkora. Scena 5 Okazuje się, że rozmowę Balladyny z Pustelnikiem podsłuchał von Kostryn. Morderczyni wyrzuca sobie pochopną wizytę w pustelni. Tymczasem do zamku przybywa Gralon, sługa Kirkora, z zapieczętowaną skrzynią i poleceniem od hrabiego. Balladyna jest oburzona zakazem, ale godzi się z wolą męża. Służący opowiada o wizycie hrabiego u Pustelnika i początku wyprawy. Kostryn sugeruje, że Gralon zna tajemnicę morderstwa i napada na niego z mieczem. Z pomocą przychodzi mu Balladyna, która ciosem w plecy zabija Gralona. Wspólna zbrodnia łączy Kostryna i jego panią. AKT IV , SCENA 1 W zamku Kirkora odbywa się uczta. Goście rozmawiają o rodowych herbach, a Balladyna opowiada zmyśloną historię swego szlacheckiego pochodzenia. Nagle na salę wdziera się odziana w łachmany Wdowa, żaląc się, że zamknięto ją w wieży bez jedzenia. Balladyna wypiera się własnej matki i poleca wypędzić ją z zamku, choć jest noc i szaleje burza. Z lasu przybywa goniec z wieścią o wspaniałym zwycięstwie Kirkora nad Popielem IV i entuzjastycznym powitaniu przez mieszkańców Gniezna, którzy obwołali hrabiego królem. On jednak zrzekł się tej godności i polecił czekać na osobę, która przybędzie w prawdziwej koronie Lecha. Wszyscy goście spoglądają na Grabca, gdyż to właśnie on przybrany jest w królewską koronę. Uczta trwa nadal. Balladynę prześladuje pieśń o zbrodni i malinach śpiewana przez duchy, a wreszcie ukazuje się postać Aliny z dzbanem owoców na głowie. Gospodyni wymawia się zmęczeniem i w pośpiechu zamierza opuścić salę, lecz wcześniej mdleje z przerażenia. Scena 2 Przed chatą Pustelnika Kirkor przyrzeka starcowi odnaleźć skradzioną koronę Lecha. Wyrusza z żołnierzami do Gniezna, by ująć oszusta podającego się za prawowitego króla. Nad lasem szaleje burza. U drzwi pustelni zjawia się Wdowa. Jest głodna, obszarpana i ślepa, gdyż piorun wypalił jej oczy. Żali się na wyrodną córkę, wspomina, że próbowała się powiesić, ale złamała się gałąź sosny. Pustelnik przyrzeka sobie, że gdy odzyska tron, ukarze jej okrutną córkę. Scena 3 , 4 , 5 Grabiec śpi w zamkowej wieży. Skierka i Chochlik udają się do swoich obowiązków, a do drzwi komnaty zbliża się biała postać. Do komnaty wchodzi Balladyna z nożem w ręku, z zamiarem zabicia śpiącego Grabca. Von Kostryn również zamierza zdobyć koronę Lecha i osiąść na tronie. W drzwiach komnaty spotyka Balladynę, która zabiła Grabca, ale na próżno szukała korony. Dopiero von Kostryn odnajduje ją w ciemnej komnacie. Przestępcy wiedzą, że Kirkor oczekuje zbrojnie w Gnieźnie na tego, kto pojawi się ze skradzioną koroną. Postanawiają stoczyć z nim walkę i zdobyć tron. Przed wyruszeniem do Gniezna Balladyna rozkazuje Kostrynowi zabić Pustelnika, by usunąć ostatniego świadka ich zbrodni. AKT V , Scena 1 Goplana jest przerażona tragicznymi wypadkami, które się wydarzyły i czuje się winna ich spowodowania. Postanawia opuścić nadgoplańską krainę i wraz z kluczem żurawi udać się na północ. Scena 2 Rycerze Kirkora zebrali się pod murami Gniezna. Część z nich odeszła przekupiona przez von Kostryna i Balladynę. Powraca goniec wysłany po Pustelnika z wieścią o tragicznej śmierci starca, którego znaleziono powieszonego przed własną chatą. Rozpoczyna się bitwa. Balladyna pozostaje w obozie i niecierpliwie czeka na wieści z placu boju. Przyjmuje starą kobietę, która przynosi jej zatruty nóż. Grafini planuje popełnić nim samobójstwo na wypadek przegranej. Po zaciętej walce wojska Kirkora przegrywają, a on sam ginie. Do obozu przybywają posłowie z miasta z chlebem i solą. Balladyna zatrutym nożem kroi bochenek i połową skażoną jadem częstuje von Kostryna. Scena 3 Zwycięzcy wkraczają na zamek. Dziejopis Wawel opowiada o zaobserwowanym zjawisku, kiedy postać kobieca z kluczem żurawi odlatywała na północ. Wokół zamku zbierają się burzowe chmury. Pojawia się Balladyna w towarzystwie von Kostryna. Zgodnie ze zwyczajem, przed koronacją ma wydać sąd na zbrodniarzy. Nagle pada na ziemię von Kostryn i przed śmiercią ostrzega zebranych przed Balladyną. Królowa postanawia rozpocząć nowe życie. Poleca uwolnić jeńców wojennych i nakarmić żebraków. Rozpoczyna się sąd. Pierwszy oskarża lekarz, informując o otruciu Kostryna. Karą ma być śmierć zabójcy. Jako drugi przemawia Filon, opowiadając o tragicznej śmierci Aliny. I tu karą jest śmierć. Ostatnia przemawia Wdowa. Nie chce jednak wyjawić imienia wyrodnej córki, za co zostaje skazana na tortury. Umiera, nie wyjawiając tajemnicy. Balladyna po raz trzeci zasądza wyrok śmierci i w tym samym momencie ginie, rażona piorunem. Epilog Dziejopis Wawel rozmawia z publicznością, która domaga się wyjaśnienia historii Balladyny. Wawel ocenia jej rządy jako mądre i sprawiedliwe, z czym nie zgadza się publiczność, która zarzuca mu pochopność sądów. Wawel próbuje wywieść ród Balladyny jeszcze z czasów starożytnych, a jej tragiczną śmierć tłumaczy starym przesądem ludowym, że trzeba bić w dzwony, gdy uderzają pioruny.
Streszczenie krótkie W skromnej chatce mieszka uboga wdowa wraz ze swymi dwiema pięknymi córkami: Aliną i Balladyną. Pierwsza z nich jest łagodna i kochająca, druga to egoistka, pragnąca bogactwa i władzy. Okazja do ich zdobycia nadarza się dla Balladyny wraz z nadejściem wiosny, kiedy budzi się wróżka Goplana, pani pobliskiego jeziora Gopło. Jest ona zakochana w Grabcu, a ten z kolei spotyka się z Balladyną. Aby temu zapobiec Goplana wysyła do chaty wdowy księcia Kirkora. Ten zamierza ożenić się z jedną z dziewczyn. Wdowa proponuje malinowy konkurs – która przyniesie pierwsza dzban malin, ta zostanie żoną Kirkora. Balladyna, wiedząc, że nie zwycięży, zabija swoją siostrę. Odbywa się huczne wesele i Balladyna zostaje żoną Kirkora i panią na jego zamku. Zabiera ze sobą matkę, ale szybko zaczyna ją ukrywać przed ludźmi, bo wstydzi się swojego chłopskiego pochodzenia. Podaje się za osobę z królewskiego rodu. Kiedy Kirkor wyrusza na wojnę, Balladyna przemyśliwa, jak pozbyć się męża i zasiąść na tronie. Wybiera jednego z rycerzy, von Kostryna, którego w sobie rozkochuje, a potem namawia, by pomógł jej zgładzić Kirkora. Potem, posługując się trucizną, pozbywa się także von Kostryna. W końcu Balladyna zasiada na tronie. Jako prawowita królowa zaczyna odbywać sądy nad swoimi poddanymi i wydaje za każdym razem wyrok śmierci: na mordercę von Kostryna (czyli na siebie),
na mordercę pięknej Aliny (czyli na siebie)
na wyrodną córkę, która źle obchodziła się z matką (czyli na siebie). Po wydaniu ostatniego wyroku z nieba pada piorun i razi Balladynę, która ginie. Balladyna to dramat o funkcjonowaniu na świecie dobra i zła. Bohaterki zostały opisane na zasadzie kontrastu: Alina to uosobienie dobra, Balladyna – zła. W świecie utworu zło zwycięża nad dobrem. Alina ginie, żoną Kirkora, księżną zostaje okrutna Balladyna. Ginie także jej mąż, szlachetny Kirkor, który chce zwrócić Pustelnikowi (a w rzeczywistości prawowitemu królowi Popielowi) koronę – symbol władzy. Dopiero w ostatniej scenie dobro odzyskuje władzę.
Czas i miejsce akcji Akcja utworu rozgrywa się „za czasów bajecznych koło jeziora Gopło”. Są to więc czasy prasłowiańskie, w których występowała legendarna postać króla Popiela III.
Plan wydarzeń Kirkor opowieść Rada Pustelnika – Kirkor ma wybrać na żonę prostą, ubogą dziewczynę. Goplana Malinowy konkurs. Balladyna Krwawa plama na czole Balladyny. Balladyna na zamku Kirkora – zamknięcie matki w wieży. Balladyna – plany wobec Kostryna. Do pałacu przybywa zaufany sługa Kirkora, Gralon, ze skrzynią, Balladyna wraz z Kostrynem zabijają go. Kirkor u Pustelnika – obiecuje odnaleźć skradzioną przez Chochlika i Skierkę koronę Lecha. Śmierć Kirkora. Śmierć Kostryna. Sąd nad zbrodniarzami – Balladyna w roli sędziego. Śmierć Balladyny.
Charakterystyka bohaterów Balladyna – córka ubogiej wieśniaczki. Jest próżna i nieuczciwa. Zanim poznaje Kirkora, ma romans z Grabcem. Wyznaje jednak miłość księciu, mając nadzieję, że dzięki temu będzie miała szansę zostania księżną. Jest opanowana żądzą władzy. By osiągnąć swój cel, gotowa jest nawet zamordować własną siostrę. Później przyczyni się do śmierci swojego męża, jest niewierną żoną. Okazuje się, że jest niewdzięcznym, złym dzieckiem. Wypiera się własnej matki, wyrzuca ją z zamku, skazuje na tułaczkę. Można powiedzieć, że Balladyna jest niewolnicą własnych ambicji. W dramacie ta postać uosabia zło. Alina – siostra Balladyny. Jest uczciwa, dobra, prostolinijna. Troszczy się o matkę, pomaga jej. Kocha także Balladynę, nie spodziewa się niebezpieczeństwa grożącego z jej strony. Godzi się wyjść za Kirkora, pod warunkiem, że będzie mogła zabrać ze sobą do zamku matkę i siostrę. Zostaje zamordowana przez Balladynę. Jest w dramacie uosobieniem dobra. Wdowa – matka Aliny i Balladyny, stara, siwa, słaba. Alina troskliwie się nią opiekuje, Balladyna się jej wstydzi i rozkazuje jej opuścić zamek, kiedy już zostaje królową. Wdowa wędruje podczas burzy i zostaje oślepiona przez piorun. Jest zrozpaczona – wyrzekła się jej ukochana córka. Kirkor – szlachetny książę, pragnący doprowadzić do tego, by na tronie jego państwa zasiadł prawowity król – Popiel III. Skierka i Chochlik – niewidzialne dla ludzi duszki, elfy będące na usługach swojej królowej Goplany. Są wesołe, lubią psocić i szaleć. Goplana – królowa jeziora Gopło i otaczającej jej przyrody, jest dobrą wróżką, zakochuje się w Grabcu i dlatego doprowadza do tego, że Kirkor zakochuje się w Alinie i Balladynie. Grabiec kocha Balladynę, Goplana chce pozbyć się rywalki. Kiedy widzi, do czego doprowadziły jej rozkazy, jest zrozpaczona, nie miała bowiem złych intencji. Jest mądra, troszczy się o swoje królestwo. Kanclerz – wysoki urzędnik królewski, jest surowy i bardzo ściśle przestrzega zarządzeń prawa. Potrafi być nawet okrutny, kiedy wie, że służy sprawiedliwości. Skazuje matkę, która kocha swoje dziecko, na tortury, by dowiedzieć się prawdy. Bezwzględny i nieludzki.
Geneza utworu i gatunek GENEZA: Balladyna to tragedia, która została wydana w 1839 r. Pierwsze pomysły na jego treść pojawiły się prawdopodobnie jesienią 1833 r. GATUNEK: Jest to pod względem rodzaju literackiego dramat – utwór przeznaczony do wystawiania na scenie, gdzie obok tekstu głównego, znajduje się tekst poboczny – didaskalia. Pod względem gatunku utwór Słowackiego jest tragedią. Głównym tematem jest dążenie do władzy. Główna bohaterka, Balladyna, kroczy drogą zbrodni, popełnia czyny naganne, co doprowadza do jej śmierci. W starciach z nią giną wszystkie pozytywne postacie dramatu: Kirkor, Alina, Wdowa.
Problematyka Balladyna to dramat o funkcjonowaniu na świecie dobra i zła. Bohaterki zostały opisane na zasadzie kontrastu: Alina to uosobienie dobra, Balladyna – zła. W świecie utworu zło zwycięża nad dobrem. Alina ginie, żoną Kirkora, księżną zostaje okrutna Balladyna. Ginie także jej mąż, szlachetny Kirkor, który chce zwrócić Pustelnikowi (a w rzeczywistości prawowitemu królowi Popielowi) koronę – symbol władzy. Dopiero w ostatniej scenie dobro odzyskuje władzę. Juliusz Słowacki wykorzystał w swoim utworze liczne wątki znane z baśni. Przede wszystkim jest to wyraźny podział bohaterów na dobrych (Alina, Wdowa, Kirkor, pustelnik) i złych (Balladyna, Kostryn, Grabiec). Duże znaczenie mają tu czary: rolę wróżki z baśni odgrywa Goplana. To jej słudzy – Chochlik i Skierka – przywłaszczają sobie koronę Popielów, co krzyżuje plany Kirkora pragnącemu zwrócić ją prawowitemu władcy. Koronę zakłada Grabiec – król-błazen. Święty przedmiot zostaje zbezczeszczony, a postać władcy ośmieszona. Przy okazji dochodzi do ujawnienia się ironii romantycznej. Walka Kirkora idzie na marne, choć książę nie zawinił i miał szlachetne plany. Typowy dla baśni jest także motyw rywalizacji siostry dobrej i złej – pojawił się on np. w baśni Ch. Perraulta Wróżki (dobra siostra i zła Franusia). Słowacki wykorzystał motywy baśniowe w oryginalny sposób. Są to motywy odwrócone: zło zwycięża dobro, dobra siostra ginie z ręki złej, czary nie pomagają, ale utrudniają życie bohaterów. Obok baśniowych pojawiają się tu motywy legendarne. Najważniejszy z nich to korona Popielów – symbol władzy legendarnego króla Popiela III, pozostającego na wygnaniu. Aby przywrócić byt państwowy niezbędne jest, by na tronie zasiadł prawowity władca. O to walczy Kirkor.
Pytania i odpowiedzi Dlaczego Balladyna to dramat? Głównym wyznacznikiem dramatu jest specyficzny podział tekstu na akty i sceny, taki też funkcjonuje w Balladynie. W dramacie podstawową formą podawczą tekstu są dialogi i monologi postaci. Nie pojawia się tutaj narrator, całą akcję poznajemy wyłącznie przez wypowiedzi skierowane przez bohaterów do innych postaci lub samych siebie (monologów całkiem sporo wygłasza sama Balladyna). Oprócz monologów i dialogów pojawiają się także didaskalia, a więc tzw. tekst poboczny. Są to uwagi, które wskazują na to, kto teraz mówi, jak się zachowuje, gdzie rozgrywa się akcja, jakie gesty wykonuje bohater, w co jest ubrany. W Balladynie jest sporo didaskaliów, dzięki którym odbiorca może się zorientować, gdzie w danym momencie dzieje się akcja. Wskazówki te często traktowane są jako uwagi reżyserskie od autora dramatu, natomiast w dużej mierze pomagają one także czytelnikowi. Świadczą jednak także o tym, że dramat przeznaczony jest do realizacji scenicznej. Balladyna jest jednak przykładem szczególnego dramatu, a więc dramatu romantycznego, który wyróżnia: · samotny bohater, który odcina się od świata, czuje się wyobcowany (Balladyna jest idealnym przykładem), · fragmentaryczna budowa, w której łączy się wiele różnych wątków i nie wszystkie znajdują szczegółowe rozwinięcie (nie wszystkie wątki znajdują swoje rozwiązanie – korona Popielów, losy Pustelnika, związek Grabca i Goplany), · wymieszanie świata rzeczywistego z nadprzyrodzonym, obecność zjaw, duchów, wiedźm (w tym przypadku Goplana, Skierka, Chochlik). Dlaczego Balladyna jest postacią tragiczną? Balladyna jest postacią tragiczną, ponieważ jest to bohaterka, w której odnaleźć można zarówno pozytywne, jak i negatywne cechy. Balladyna jest ambitna, inteligentna, skuteczna w działaniu. Od zawsze towarzyszy jej jednak także żądza władzy, której podporządkowane są jej wybory życiowe. Do momentu pojawienia się Kirkora w jej życiu, rządzić mogła jedynie matką i siostrą, ewentualnie wodzić za nos Grabca. Oferta małżeńska Kirkora zmienia jednak wszystko. Bohaterka staje przed szansą zawalczenia o swoją przyszłość i robi to, nie bacząc na konsekwencje. Pierwsze morderstwo wprawia ją jeszcze w szok. Każde kolejne przychodzi już coraz łatwiej, jest wynikiem zimnej kalkulacji i żądzy coraz większej władzy. Balladyna nie jest jednak do cna zepsuta. Widać to choćby w jej reakcji po zabójstwie Aliny, scenie krążenia po zamku po morderstwie Grabca. Wymiana zdań z Pustelnikiem także odsłania inne, bardzo emocjonalne jej oblicze, poczucie własnej słabości, potrzebę ucieczki przed osądem innych. Tragiczność tej postaci polega na towarzyszącej jej świadomości zła. Bohaterka doskonale zdaje sobie sprawę, że jej postępowanie zasługuje na bardzo brutalny sąd i karę, dlatego robi wszystko, aby nie zostać zdemaskowaną. Cały czas stara się na siłę także samej sobie tłumaczyć, że nie ma wyboru. Ta świadomość zła, której nie da się wymazać, najbardziej wyraziście jest widoczna w kulminacyjnej scenie, kiedy bohaterka samą siebie osądza (mimo że pozostali nie zdają sobie z tego sprawy). To, że bohaterka została zmuszona do sądzenia własnych zbrodni, zdaje się najbardziej wyrazistym przykładem tragiczności tej postaci i ironii, jaką w cały dramat wsączył Juliusz Słowacki. Ważne w kontekście tragiczności Balladyny jest także jej otoczenie. Ten dramat skłania bowiem do pytania, czy Balladyna byłaby tak samo groźna, gdyby dalej mieszkała w chacie wdowy. Z dużym prawdopodobieństwem możemy stwierdzić, że nie. Szansa, której symbolem jest Kirkor, czyni z niej przyszłą zabójczynię i zbrodniarkę. Warto także pamiętać, że pojawienie się Kirkora nie jest przypadkowe. Kieruje go tam plan Goplany, która zakochana w Grabcu, chce się pozbyć rywalki. Balladyna tak do końca nie jest panią własnego losu. Kto wymyślił konkurs na zbieranie malin w utworze Balladyna? Pomysł konkursu na zbieranie malin pojawił się, gdy Kirkor nie potrafił zdecydować, którą z córek Wdowy – Alinę czy Balladynę – powinien pojąć za żonę. Najpierw próbował skłonić wdowę, aby podjęła decyzję, natomiast serce matki nie potrafiło dać szczęścia jednej kosztem drugiej. Następnie przepytywał dziewczyny z miłości do siebie, do matki, ale i tutaj odpowiedzi obu dziewcząt były bardzo dobre i nie pomagały w podjęciu wyboru. W trakcie tej rozmowy do ucha wdowy czar zaczął sączyć Skierka – duch podległy Goplanie. „Matko, w lesie są maliny, Niechaj idą w las dziewczyny. Która więcej malin zbierze, Tę za żonę pan wybierze.” Wdowa natychmiast podsuwa ten pomysł Kirkorowi, który go podchwytuje jako proste, wiejskie rozwiązanie. Co ciekawe, konkurs ten dawał przewagę Alinie, która była dokładniejsza i bardziej skrupulatna w wykonywaniu obowiązków, nie rozpraszała się tak, jak Balladyna. Wynik okazał się więc zaskoczeniem. W jaki sposób Balladyna zabiła Alinę? Balladyna zabija Alinę w lesie podczas zbierania malin. Siostry stają do rywalizacji, która zostanie żoną Kirkora. Ten nie jest w stanie samodzielnie podjąć decyzji. Wdowa także nie potrafi wskazać, która z córek bardziej zasługuje na ślub z Kirkorem. Skierka podpowiada Wdowie pomysł z konkursem na to, która z dziewczyn szybciej uzbiera dzbanek malin. Balladynie idzie zdecydowanie gorzej. Kiedy spotyka Alinę, okazuje się, że ta ma już właściwie pełny dzban. Prowokacyjne zachowanie Aliny tylko jeszcze bardziej rozjusza już i tak nie do końca stabilną emocjonalnie Balladynę. Ostatecznie morduje ona siostrę, wbijając jej nóż w serce. Zabiera dzban i rusza do domu jako zwyciężczyni, która ma zostać żoną Kirkora. Matce i Kirkorowi opowiada jeszcze o rzekomej ucieczce Aliny. Dlaczego Balladyna odrzuciła propozycję Pustelnika? Balladyna do Pustelnika przychodzi, aby ten pomógł jej usunąć krwawy znak z czoła, który pojawił się po zabójstwie Aliny. Pustelnik słynie bowiem z przygotowywania różnych ziół i leków na przeróżne rany i choroby. Pustelnik chce jednak obejrzeć ranę, kiedy zbliża się do Balladyny, od razu zdaje sobie sprawę, że znamię to znak okrutnej zbrodni. Próbuje skłonić bohaterkę do wyznania swoich win, ta jednak nie jest gotowa tego zrobić. Cały czas odmawia przyznania się do zabójstwa Aliny. Pustelnik ostatecznie proponuje jej, że zbudzi siostrę, a wtedy znamię zniknie. Balladyna nie godzi się na to rozwiązanie, ponieważ oznaczałoby to przyznanie się do winy i poddanie ludzkiemu sądowi, a po drugie nie godzi się na „zmartwychwstanie” niedawnej rywalki. Balladyna nie chce być sądzona, uznaje, że nikt nie ma prawa jej pouczać i wydawać na nią wyroku, a do tego prowadziłoby przebudzenie Aliny przez Pustelnika. Dlaczego Balladyna zabiła Alinę, Grabca, Gralona i Kirkora? Balladyna Alinę zabija z zazdrości i lęku przed tym, że to siostra zostanie żoną Kirkora. Balladyna od samego początku, kiedy ją tylko poznajemy, prezentuje się jako ta, która pragnie lepszego życia i jest przekonana, że na nie zasługuje. Jest pewna, że może dokonywać większych czynów. Kirkor jest więc dla niej szansą nowego i lepszego życia, o jakim marzyła. Na drodze do tego celu staje jej jednak Alina. Balladyna musi ją więc wyeliminować. Niektórzy twierdzą, że Alina po części prowokuje Balladynę do ataku, przedrzeźniając ją i demonstrując pewność wygranej. Grabiec ginie z zupełnie innego powodu. Tutaj Balladyną kieruje już przede wszystkim żądza władzy. Bohaterka chce i pragnie jej więcej i więcej. Korona Popielów otwiera zaś możliwość przejęcia jeszcze większej władzy niż ta, którą Balladyna ma jako żona Kirkora. Gralon ginie, ponieważ Balladyna obawia się, że bohater wie tak naprawdę dużo więcej, niż mówi. Kiedy przyjeżdża ze skrzynią od Kirkora, której ten zakazał żonie otwierać, Balladyna jest już do Gralona negatywnie nastawiona. Kiedy zaś jednak mówi on o trupie znalezionym w pobliżu chaty Pustelnika, a na pytania Kostryna odpowiada w sposób, który rodzi podejrzenia Balladyny, ta w obawie przed demaskacją i odkryciem zbrodni na siostrze, zabija bohatera. Wyrok na Kirkora, którego przecież Balladyna nie zabija (wyjątkowo) własnymi rękami, zapada z kilku powodów. Przede wszystkim bohaterka dalej toczy walkę o władzę, a Kirkor jawi się jako zwolennik przekazania korony pełnoprawnemu następcy Popielowi III. Po drugie, Kirkor może doprowadzić do ujawnienia wielu zbrodni Balladyny, zdemaskować ją. Balladyna jest zaś tak bardzo obezwładniona potrzebą walki o władzę, że nie jest już się w stanie wycofać z podjętych decyzji ani na krok. Jest więc gotowa nakazać Kostrynowi zabójstwo Kirkora, a potem z bardzo podobnych powodów otruć samego Kostryna. Jak Balladyna zabiła Alinę, Grabca, Gralona i Kirkora? Balladyna Alinę zabija nożem. To pierwsze morderstwo, którego dokonuje. Jest nim bardzo poruszona, można nawet podejrzewać, że dokonuje go w afekcie. Przedrzeźnianie ze strony Aliny dodatkowo ją prowokuje. W końcu bohaterka nie wytrzymuje i zabija Alinę, wbijając jej nóż w serce. Grabca bohaterka morduje już w sposób znacznie bardziej przemyślany, choć po samym zabójstwie zachowanie Balladyny bardzo przypomina scenę szaleństwa Lady Makbet z Makbeta Szekspira. Grabiec także zostaje zamordowany nożem, pod osłoną nocy. Gralon, podobnie jak dwójka poprzednich bohaterów, także ginie od ostrza, tym razem jest to miecz, który Balladyna w przypływie emocji ściąga ze ściany i zabija nim bohatera. W tej scenie uczestniczy też Kostryn, który próbuje wcześniej wyzwać Gralona na pojedynek. Balladyna zabija Kirkora rękami Kostryna. Najpierw przekupuje część żołnierzy męża. Staje z własnymi oddziałami do walki przeciw niemu. Wojskom Balladyny dowodzi Kostryn, który zgodnie z wolą swojej królowej zabija Kirkora. Po tym, jak wraca do namiotu Balladyny, ta go jednak truje, bojąc się, że Kostryn ujawni wszystkie jej przestępstwa. Gdzie Balladyna zabiła Alinę, Grabca, Gralona i Kirkora? Balladyna Alinę zabija w lesie podczas zbierania malin. Dziewczęta rywalizują o związek z Kirkorem. Ta, która szybciej uzbiera pełny malin dzbanek, ma zostać jego żoną. Alinie zbieranie idzie zdecydowanie szybciej. Balladyna próbuje ją przekonać, aby oddała jej dzbanek, kiedy tego nie robi, zabija dziewczynę i zostawia w lesie jej ciało. Zabójstwo dokonane zostaje w pobliżu chaty Pustelnika pod wierzbą. Ciało szybko znajdują Filon i Pustelnik. Grabiec został zabity przez Balladynę na zamku Kirkora, gdzie zjawił się ubrany w koronę Popielów, którą podarowała mu Goplana. Balladyna, żądna władzy, zabiła go w nocy. Gralon ginie w zamku Kirkora. Balladyna podejrzewa, że Gralon może ją zdemaskować jako zabójczynię Aliny, więc zanim Kostryn wyzwie go na pojedynek, zabija posłańca. Balladyna nie zabija osobiście Kirkora, natomiast jest pomysłodawczynią jego morderstwa. Kirkor zostaje zabity na polu walki przez Kostryna, który wypełnia polecenia Balladyny. Sam zaraz również zapłaci za to najwyższą cenę, ponieważ po powrocie z pola walki Balladyna go otruje. Wymień osoby, które Balladyna sądziła jako królowa. Balladyna jako królowa sądziła właściwie samą siebie, mimo że praktycznie nikt z otaczających ją na sądzie dworzan nie zdawał sobie z tego sprawy. Najpierw rozpatrywała skargę lekarza, który informował o otruciu Kostryna, którego dokonała przecież sama Balladyna. Jako kolejny skarżący pojawił się Filon, który wnosił o karę dla zabójcy Aliny. Jej ciało odnalazł w lesie z nożem w piersi i rozbitym dzbankiem malin obok. W końcu na sądzie pojawiła się także wdowa – matka Balladyny, która oskarżała swoją córkę o wyparcie się własnej matki, wygnanie jej z zamku, zostawienie na pewną śmierć. Balladyna torturowała matkę, kiedy ta nie chciała wyjawić publicznie imienia córki. W wyniku kaźni wdowa zginęła. W trakcie sądu Balladyna wydaje więc trzy wyroki, na trzech morderców – Kostryna, Aliny oraz Wdowy. We wszystkich trzech przypadkach morderczynią jest jednak ona. Doskonale zdaje sobie z tego sprawę. Wydając trzeci wyrok śmierci na mordercę, jest świadoma więc tego, co jej ostatecznie grozi. Wydaje się jednak, że publiczność, która widzi królową rażoną piorunem, nie do końca zdaje sobie sprawę z tego, co się stało. Nic, w trakcie każdej z trzech rozpraw, nie wskazuje bowiem na winę Balladyny. Do samego końca udaje się jej więc ukryć swoje zbrodnie, mimo że ponosi za nie ciężką karę. Które wątki utworu Balladyna zawierają elementy humorystyczne? Elementy komiczno-ironiczne pojawiają się w Balladynie właściwie cały czas. Można wręcz uznać, że historia tragiczna, która jest zaprezentowana w dramacie, ma swoje ironiczne odbicie. Wszystko zaczyna się od tego, że wiedźma i królowa jeziora – Goplana zadurzona jest w wieśniaku Grabcu. Można byłoby to tłumaczyć, jako wątek ludowy, połączenie świata ludzi i świata fantastycznego, gdyby nie to, że Grabiec nie jest ani wyjątkowo szlachetny, ani odważny, ani nawet mądry, a do tego jest zakochany w Balladynie. Ta miłość Goplany wydaje się więc komiczna, mimo że ostatecznie prowadzi do bardzo tragicznych rozstrzygnięć. Całą tragiczną historię Balladyny uruchamia bowiem właśnie Goplana, która plącze losy Aliny, Balladyny i Kirkora, ponieważ chce się pozbyć rywalki. Humorystyczny jest oczywiście wątek samego Grabca, który zamieniony zostaje przez Goplanę w drzewo za karę nieodwzajemnionej miłości. Staje się królem, ale w zupełnie innym wymiarze. Późniejsze tłumaczenia bohatera, który próbuje innym we wsi opowiedzieć, co się stało, również są dość zabawne. Komiczny momentami jest także Filon, który reprezentuje bohatera sentymentalnego. Wypowiada się bardzo emocjonalnie, pompatycznie, jest to przerysowane, momentami wręcz groteskowe. W Balladynie cały czas na zmianę jest śmieszno i straszno, straszno i śmieszno. Kolejne wątki w historii Balladyny znajdują swoje ironiczne odbicie w humorystycznych scenach z udziałem Garbca, Goplany, Filona. W końcu także Skierka i Chochlik są postaciami bardzo zabawnymi, płatającymi ludziom różnego rodzaju figle. Postacią, która wypowiada na poły bardzo poważne, a na poły bardzo humorystyczne słowa jest także Wawel – kronikarz, cynik, który w ironiczny sposób patrzy na to, co się wokół niego dzieje. Co ciekawe podkreśla on, że tylko poeta jest w stanie obronić się przed tą podwójnością komiczno-tragiczną i losami Balladyny: Sądzę o piorunie, Że kiedy burza bije, trzeba bić we dzwony, gałązka laurowa lepsza od korony, Bo w laur piorun nie bije ani głowie szkodzi. […] Ten, co w laurach chodzi, Autor niniejszej sztuki, słusznie wam opowie, Że odkąd nosi wieniec laurowy na głowie, Piorun weń nie uderzył.
Biografia autora Juliusz Słowacki żył w latach 1809-1849. Był lirykiem, epikiem i dramaturgiem. Po ukończeniu studiów prawniczych w Wilnie wyjechał do Warszawy i pracował jako urzędnik. Debiutował bezimiennie powieścią poetycką Hugo, a rozgłos zdobył wierszami powstańczymi: Oda do wolności, Hymn („Bogarodzico!, Dziewico!”), Kulik. Jako kurier Rządu Narodowego opuścił powstańczą Warszawę w 1831 r. i wyjechał do Londynu. Stamtąd przeniósł się do Paryża, gdzie wydał powieści poetyckie Mnich, Jan Bielecki i inne oraz dramaty Mindowe, Maria Stuart. W latach 1832-1836 poeta przebywał w Szwajcarii. Anonimowo ogłosił dramat Kordian, w którym odniósł się do spraw bliskich narodowi. W tym czasie powstał poemat W Szwajcarii. W 1836 r. udał się w roczną podróż na Wschód, która zaowocowała nowymi utworami, m.in. poematem dygresyjnym Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu, wierszem Hymn. Po powrocie Słowacki osiadł na stałe w Paryżu. Tu napisał Balladynę, Lillę Wenedę, Mazepę i poemat dygresyjny Beniowski. Z tego okresu pochodzą sławne wiersze: Testament mój, W pamiętniku Zofii Bobrówny. W 1848 roku wyruszył na pomoc powstańcom wielkopolskim, mimo że ciężko chorował na gruźlicę. Prochy poety sprowadzono na Wawel w 1927 roku.
REKLAMA
Proszę o streszczenie Balladyny Akt V scena 4?
AKT V – SCENA 4
Rozpoczyna się rozprawa sądowa. Jako świadek występuje Filon przedstawiając dowody rzeczowe mające związek z zabójstwem Aliny.
Balladyna nie chce wysłuchać świadka do końca, ale kanclerz pozwala mu kontynuować. Każde wypowiedziane przez Filona słowo oskarża zabójczynię siostry i rani ją jak ostry miecz.
Królowa ma wydać sprawiedliwy wyrok. Żąda ona śmierci za śmierć, ale przez przypadek wypowiada słowa, które wskazują na to, że mordercą jest kobieta. Następnym świadkiem jest matka Balladyny, która przywołuje z pamięci jej wygnanie z zamku i zaparcia się córki.
Za to przemówienia także karą jest śmierć, tak stanowi prawo od dawna. Matka nie chce ujawnić, kto jest jej wyrodną córką, ale ona milczy.
Nad zamkiem gromadzą się czarne chmury. Balladyna, zmuszona przez kanclerza do wydania wyroku, orzeka: „Winna jest śmierci” , uderza piorun i zabija złą królową. W ten sposób Bóg dokonał wyroku na sprawiedliwie osądzonej zbrodniarce.
Proszę czekać… Proszę czekać…
BALLADYNA – STRESZCZENIE SZCZEGÓŁOWE – STRESZCZAJ SIĘ Z NAUKĄ
SCENA 1
Rozmowa pana zamku Kirkora z Pustelnikiem w chacie nieopodal jeziora Gopło. Głównym powodem przybycia Kirkora była jego niepewność co do wyboru przyszłej małżonki. W toku rozmowy dowiaduje się od Pustelnika, że jest on byłym królem Popielem III, który został wyparty z tronu przez złego brata Popiela IV oraz jego wojska. Podczas najazdu zginęła trójka dzieci Pustelnika, po czym zdecydował się na życie samotnika w chacie nad jeziorem. Za panowania Popiela IV w kraju panował głód i prześladowanie. Przyczyną tego była korona ukryta przez Pustelnika. Zakopał ją w lesie, nie chcąc, aby trafiła w złe ręce jego brata. Korona była rzeczą niezwykłą, gdyż została ofiarowana Popielowi III przez jednego z trzech króli, wracającego z Betlejem. Szedł on kierując się wskazaniami gwiazdy i zabłądziwszy w zbożu trafił do królewskiej chaty Popiela III. Król Popiel zaproponował Scycie (jednemu z 3 króli), aby rządził razem z nim. Scyta przyjął propozycje, jednak nie chciał w zamian żadnej ziemi. W dowód uznania dla Popiela III, Scyta ofiarował mu koronę, przy której przebywał sam Jezus Chrystus. Kirkor natychmiast zobowiązał się wysłać wojska do Gniezna, aby odbić kraj z rąk Popiela IV. Na koniec Pustelnik poradził Kirkorowi, aby wziął za żonę zwykłą prostą dziewczynę, gdyż z taką będzie najszczęśliwszy.
Do chaty Pustelnika przychodzi Filon, który opowiada, że nie może znaleźć dla siebie kobiety, ponieważ wszystkie są takie podobne i zwykłe. Pustelnik poucza Filona, aby przestał szukać księżniczki i się ustatkował. Ten uważając, że starzec bredzi opuszcza chatkę.
SCENA 2
Nad jeziorem Gopło spotykają się Skierka i Chochlik. Narzekają na swoją królowa Goplanę, że są przez nią wykorzystywane. Wtem z jeziora wynurza się piękna, złotowłosa nimfa Goplana. Opowiada Skierce, że zakochała się w człowieku, Grabcu. Ostatniej zimy wpadł on do przerębli, a Goplana leżąca na dnie jeziora pomogła mu wydostać się na brzeg. Chciała zachować go dla siebie, jednak gdyby mu nie pomogła to by się utopił.
W okolicy jeziora zjawia się Grabiec. Goplana oznajmia mu, że go kocha, jednak Piękny młodzieniec niespecjalnie jest zainteresowany związkiem z nimfą. Mówi, że nie lubi wody, ani malin po to, aby jak najszybciej zbyć Goplane. Gdy to nie pomaga, stwierdza, że jest już zakochany w innej kobiecie, Balladynie.
Goplana rozkazuje Chochlikowi, aby poszedł za Grabcem i dopilnował, aby nie trafił dziś do domu Balladyny. Skierce natomiast nakazuje złamać mostek, którym będzie przejeżdżał Kirkor oraz dopilnować, aby trafił do chatki w której mieszka Balladyna.
SCENA 3
Dwie siostry Alina i Balladyna rozmawiają z matką wdową na temat swojego zamążpójścia. Marzą o tym, aby poślubić księcia.
W tym momencie do chaty puka Kirkor zwabiony przez Skierke na życzenie Goplany. Od razu zakochuje się w obu kobietach i długo zastanawia się nad wyborem jednej z nich. W tym momencie Skierka, nie wiedząc w której dziewczynie kazała mu Goplana rozkochać Kirkora, podpowiada wdowie, że za mąż powinna wyjść ta, która nazbiera więcej malin. Kirkor przystaje na tą propozycję.
Alina, która zazwyczaj zbiera więcej malin od swej siostry, przestrzega ją, aby zastanowiła się, czy chce zostawić swojego ukochanego Grabca dla Kirkora, gdyż ona na jej miejscu by tego nie zrobiła.
AKT II
SCENA 1
Chochlik przyprowadza do Goplany pijanego Grabca i informuje ją, że nie udało mu się zapowiedz spotkania Grabca z Balladyną. Goplana nie mając innego wyjścia zamienia swego ukochanego Grabca w płaczącą wierzbę. Nieopodal drzewa rozgrywa się straszna scena. Balladyna zabija swą siostrę Alinę, ponieważ zdołała ona uzbierać więcej malin. Alina kona na oczach zaklętego Grabca. Na czole Balladyny powstaje krwawe znamię.
Ciało zmarłej Aliny znalazł Filon. Zakochał się w niej od pierwszego wejrzenia i rozpaczał, że jego ukochana nie żyje. Zerwał na pamiątkę listek z wierzby pod która zmarła. Po chwili nadszedł Pustelnik, po czym obaj zanieśli zmarłą do chaty.
Goplana naśladując Alinę robi wyrzuty Balladynie. Na koniec rozmowy daje jej dzbanek z malinami i karze jej iść do swego domu.
SCENA 2
Kirkor i Wdowa po długich oczekiwaniach dostrzegają w oddali Balladynę niosącą dzbanek z malinami. Dowiadują się od niej, że Alina uciekła z jakimś młokosem. Po niedługim czasie dochodzi do ślubu, przed którym matka próbuje zetrzeć krwawe znamię z czoła córki. Jest to jednak piętno, z którym będzie musiała żyć aż do śmierci.
AKT III
SCENA 1
Pod palącą się chatą wdowy zbierają się ludzie i rozmawiają o zamążpójściu Balladyny. Część kobiet chce wyprawić się na dwór w odwiedziny, jednak niektóre uważają, iż żona Kirkora wstydzi się ich i dlatego kazała spalić swoją dawną chatę. Do tłumu podchodzi Grabiec, który nie był na ślubie swej dawnej ukochanej. Opowiada wszystkim, że został zamieniony w wierzbę, jednak nikt mu nie wierzy myśląc, że jest pijany.
SCENA 2
Kirkor powiadamia swą żonę o trzydniowym wyjeździe na wojnę. Balladyna poznaje Kostryna, dowódcę warty zamkowej. Nie pozwala wpuścić do zamku przyjaciółek swojej matki ze wsi, a jej samej każe iść na wieżę. Przy kolejnym spotkaniu nakazuje Kostrynowi zamknąć matkę w komnacie. Dowiaduje się też, że do zamku chciał wejść Grabiec, lecz go nie wpuszczono.
SCENA 3
Przed wyjazdem na wojnę Kirkor spotyka się z Pustelnikiem, Ten proponuje mu, aby wysłał swej młodej żonie skrzynię i nakazał, aby nie otwierała jej aż do swego powrotu. Miał być to test lojalności. Kirkor tak też uczynnił.
Po chwili do chaty wchodzi Filon ciekawy stanu zdrowia Aliny. Otrzymuje niestety złą wiadomość, Alina nie żyje i została pochowana w mogile.
Do chaty przychodzi Balladyna chcąc znaleźć sposób na wyleczenie swej rany na czole. Pustelnik jednak skojarzył ze sobą fakty i odkrył tajemnicę. Alina została zabita przez siostrę. Starzec mówi, że Alina powstanie z martwych, gdy Balladyna ją zawoła i wtedy rana zniknie. Zła siostra woli jednak żyć z piętnem mordercy.
SCENA 4
Grabiec spotyka się z Goplaną. Ta na jego własne życzenie zamienia go w dzwonkowego karcianego króla. Grabiec otrzymał szaty królewskie, berło oraz prawdziwą koronę Popielów, którą znaleźli Skierka z Chochlikiem. Karciany król wraz z dwoma gnomami jedzie na dwór Kirkora.
SCENA 5
Kostryn podsłuchał rozmowę Balladyny z Pustelnikiem i zna jej największa tajemnicę. Do zamku przybył Gralon, wysłannik Kirkora. Przywiózł skrzynię dla żony króla, wraz z nakazem, aby jej nie otwierała. Balladyna dowiaduję się także, że Kirkok zatrzymał się u Pustelnika przed wyjazdem. Spanikowana wyciągnęła miecz i przy współudziale Kostryna zabiła Gralona.
AKT IV
SCENA 1
Na uczcie w zamku Balladyny zjawia się Grabiec przebrany za króla. Podczas przyjęcia do sali wchodzi Wdowa, której udało się przedrzeć przez straż. Oskarża córkę, że trzyma ją w klatce i głodzi. Balladyna jednak nie przejmując się tym każe wyprowadzić kobietę, mówiąc, że jest obłąkana.
Do sali wszedł Goniec z informacją, że Kirkor zabił króla Popiela IV. Z powodu burzy jego przyjazd opóźni się jednak, gdyż postanowił schronić się w chacie Pustelnika. Kirkor ogłosił bezkrólewie, a nowym władcą zostanie ten, kto posiada prawdziwą koronę Popielów. Nie wiedział jednak wtedy, że korona znajduje się w rękach Grabca.
Chochlik zaczyna śpiewać pieśń o malinach i morderstwie Balladyny. Ona sama sprawia wrażenie obłąkanej, do tego ukazuje się jej zmarła Alina, po czym mdleje.
SCENA 2
Kirkor informuje Pustelnika o zamiarze ogłoszenia w Gnieźnie, iż nowym królem zostanie ten, kto posiada korone Popielów. Do Pustelnika przybywa Wdowa. Próbowała powiesić się na gałęzi jednak ta urwała się. Opowiada o wyrodnej córce, nie szanującej swojej matki. Wdowa oślepła błąkając się po lesie. Pustelnik obiecał jej, że ukarze córkę ja tylko ponownie zasiądzie na tronie.
SCENA 3
Chochlik i Skierka rozmawiają ze sobą, a ich rozmowę przerywa wejście Balladyny, wyglądającej jak biała mara.
SCENA 4
Balladyna z nożem w ręku udaję się na wieżę, aby zabić Grabca i przejąć koronę Lecha.
SCENA 5
Kostryn, który również chciał zabić Grabca spotyka Balladynę w drodze na wieżę. Ta jednak zapomniała wziąć ze sobą korony. Wraca po nią, jednak jej przeszukiwania pokoju okazują się bezskuteczne. Jest w strasznym stanie, wszędzie widzi krew. Kostryn widząc obłąkanie Balladyny sam udaje się do komnaty i wraca z koroną. Oboje planują zatuszowanie śladów. Balladyna zleca zabicie Pustelnika, aby nie mógł włożyć swojej korony i stawić się na zamku. Dowiadujemy się także, iż Balladyna jest w ciąży.
AKT V
SCENA 1
Goplana, wiedząc, że jej działania doprowadziły już do zbyt wielu zbrodni, odlatuje z kluczem żurawi, opuszczając rozpaczających Skierkę i Chochlika.
SCENA 2
Kirkor stacjonujący pod murami Gniezna otrzymuje wiadomość od gońca, iż Pustelnik po którego posłał, nie żyje. Został powieszony na gałęzi obok swojej chatki. Rozwścieczony Kirkor daje sygnał do ataku.
SCENA 3
Balladyna i Kostryn również przygotowują się do walki. Przekupują dwustu rycerzy Kirkora, co przechyla szalę zwycięstwa na ich stronę. Dzielny Kirkor pada ofiarą Kostryna. Balladyna odnosi zwycięstwo w walce. Nowi władcy zostają godnie przywitani na nowym dworze przez mieszkańców. Balladyna, która nie chciała się dzielić władzą postanowiła otruć Kostryna podając mu chleb z trucizną.
SCENA 4
Balladyna została wybrana na nową królową, a Kostryn padł otruty, ku uciesze władczyni, która zabiła kolejną osobę, stojącą na jej drodze do bogactwa. Nad zamek nadciągnęły czarne chmury.
Wedle prawa Balladyna miała osądzić zbrodniarzy przyprowadzonych przed jej oblicze. Nie mając wyboru trzy razy skazała samą siebie na karę śmierci. Na początku wydała wyrok na osobę, która otruła Kostryna. Kolejno przed Balladyną stanął Filon, domagając się kary dla osoby, która zabiła Alinę. Na koniec przed oblicze królowej przybyła Wdowa, dowiedziawszy się jednak jaka kara grozi, za wygnanie matki, nie zdecydowała się zdradzić imienia swej córki. Została poddana torturom, na których zmarła. Balladyna sama wydała na siebie wyrok i umarła rażona piorunem.
Balladyna – streszczenie
Bohaterowie:
Wdowa – uboga wiejska kobieta, matka dwóch córek
Balladyna – starsza córka, czarnowłosa i blada
Alina – młodsza, różana i jasnowłosa
Grabiec – kochanek Balladyny, syn organisty, prostak i pijak
Kirkor – książę szukający żony
Popiel III – dawny król, wypędzony przez brata
Goplana – nimfa, królowa jeziora Gopło
Chochlik i Skierka – pomocnicy Goplany
Kostryn – niemiecki książę, dowódca straży i wspólnik Balladyny
„Balladyna” – streszczenie szczegółowe
Przed utworem pojawia się dedykacja do „Poety Ruin”. Juliusz Słowacki przyjaźnił się ze Zbigniewem Krasińskim, autorem dzieła „Irydion”. Dedykację datuje na Paryż, 9 lipca 1839 r.
Akt I
Scena 1
Do Pustelnika przybył Kirkor, prosząc o radę, jaką dziewczynę pojąć za żonę. Starzec odradza mu królewny jako podstępne niczym żmije. Pustelnik zwierza się, że był królem Popielem III, ojcem trojga dzieci zabitych z rozkazu brata. Niegdyś władał krajem i nosił koronę, dziś jest łachmaniarzem. Kirkor oddaje mu hołd i obiecuje rozprawić się z Popielem IV, krwawym władcą. Korona noszona przez uzurpatora nie jest prawdziwa – ta została przez Pustelnika zakopana w lesie. (Korona została dana Lechowi przez jednego z królów wracających z Betlejem). Starzec radzi Kirkorowi, by odnalazł ją i założył nowy, sprawiedliwy ród, a ożenić powinien się z chłopką o czystym sercu. Po odejściu młodzieńca do Pustelnika trafia egzaltowany Filon, marzący o kobiecie idealnej, której jednak nigdzie nie może znaleźć.
Scena 2
Skierka i Chochlik to słudzy Goplany, pani jeziora Gopło. Goplana jest nieszczęśliwa – zakochała się w człowieku, który wpadł w przerębel do jeziora, wprost na jej łoże. Musiała go oddać, inaczej by utonął, ale nie może o nim zapomnieć. Nagle nadchodzi Grabiec – on okazuje się być owym mężczyzną. Grabiec to prostak i pijak, syn organisty. Mimo jego obcesowego zachowania Goplana jest zachwycona mężczyzną i chce się z nim spotkać wieczorem. Ten jednak odmawia, gdyż za borem czeka na niego inna – Balladyna. Rozczarowana Balladyna poleca Chochlikowi, by sprawił, że Grabiec zabłądzi w lesie i nie dotrze na wieczorne spotkanie z Balladyną, zaś Skierce, by księcia przejeżdżającego nieopodal zatrzymał złamaną belką mostku, a później doprowadził go do chaty wdowy i dopilnował ożenku z jej córką.
Scena 3
Balladyna i Alina wraz z matką, Wdową, wracają do domu po dniu pracy w polu. Wdowa wyraźnie faworyzuje starszą Balladynę, choć kocha obie córki. Alina jawi się jako czysta, dobra i pracowita dziewczyna, pełna troski o matkę, zaś Balladyna to egoistka myśląca tylko o sobie. Ożywia się, gdy nadchodzi Kirkor. Mężczyzna utknął w lesie za sprawą czarów Skierki – pod wozem załamał się mostek – i teraz szuka noclegu. Skierka chce wypełnić drugą część zadania, lecz nie wie, w której z dziewczyn Kirkor ma się zakochać, więc rzuca czar na obie. Kirkor nie potrafi wybrać, obie dziewczyny zaś deklarują miłość do księcia. Balladyna wygłasza piękną deklarację o poświęceniu i oddaniu życia za męża, zaś Alina obiecuje po prostu kochać i być wierną. Pragnie też, by w razie jej szczęścia obiecał, że do zamku zabierze także jej matkę i siostrę. Kirkor już skłania się ku jasnowłosej Alinie, gdy Wdowa mówi, że Balladyna też kocha matkę. „Byłabym poczwarą niegodną twojej ręki, ale piekła, żebym się matki kochanej wyrzekła. Prócz matki, siostry, wszystko ci poświęcę” mówi. Wdowa za podszeptem Skierki daje Kirkorowi pomysł. Rano dziewczęta pójdą do lasu zbierać maliny. Która pierwsza uzbiera pełny dzban, zwycięży i zdobędzie serce księcia. W nocy Balladyna wymyka się z domu na spotkanie z jej kochankiem – Grabcem.
Akt II
Scena 1
Nad ranem Goplana słucha relacji Skierki o miłości Kirkora do obu sióstr i zawodach w lesie. Na wieść, że Chochlikowi nie udało się przeszkodzić w schadzce z Grabca z Balladyną, Goplana ze złości zamienia Grabca w płaczącą wierzbę, by choć trochę odczuł jej smutek. Nadchodzą Alina i Balladyna. Pierwsza jest szczęśliwa, gdyż uzbierała już niemal cały dzbanek malin. Balladyna, nienawykła do pracy, ma ledwie parę na dnie. Jasnowłosa siostra snuje swoje rozważania o miłości do Kirkora, a Balladyna jest coraz bardziej mroczna, zacięta. Alina proponuje, że jeśli siostra kocha Kirkora i ją poprosi, może odda jej swój dzban. Jednak Balladyna nie chce prosić – zabija Alinę, wbijając jej nóż w serce, po czym pyta: „Co moje ręce zrobiły?”. Zaklęty w wierzbę Grabiec wydaje okrzyk: „Jezus Maryja!”. Balladyna ucieka, zaś zszokowana Goplana nie może pomóc Alinie i posyła Skierkę po Pustelnika. Nadchodzi Filon, który widząc Alinę zakochuje się w niej – uosabia ona ideał jego ukochanej. Wraz z Pustelnikiem zabierają ciało dziewczyny, by spróbować ją ożywić ziółkami starca. Na miejsce zbrodni powraca Balladyna, a niewidzialna Goplana postanawia udawać głos Aliny. Zwodzi ją, że to wszystko to tylko sen i jeśli zechce, jej siostra będzie żywa. Balladyna odrzuca tę możliwość, gdyby trzeba było – drugi raz popełniłaby zbrodnię. Goplana się ujawnia i przepowiada morderczyni, że odtąd wszystkie kwiaty będą wiedziały o jej winie, a natura będzie się mścić. Na czole Balladyny pojawia się krwawe znamię.
Scena 2
Z lasu powraca Balladyna z dzbankiem malin. Kirkor daje jej pierścionek i poleca przygotować się do ślubu. Balladyna kłamie zmartwionej matce, że Alina uciekła wraz jakimś młodzieńcem, który od pewnego czasu za nią chodził. Wdowa jest rozczarowana Aliną: „Wyrodne dziecko!… Więc idź aż do piekła! Nie pomyślałaś na te stare oczy, że będą płakać… dobrze, bo nie będą płakać po tobie”. Matka zauważa krwawe znamię na czole Balladyny, którego nie można zmyć. Na ślub dziewczyna zakłada czarna przepaskę i wpada w furię, gdy swaci śpiewają o białych kwiatach.
Akt III
Scena 1
Niektórzy ludzie z wioski są zazdrośni o szczęście Wdowy, która z nędzarki stała się teściową księcia i jedzie mieszkać w zamku. Inni oddają jej sprawiedliwość, mówiąc, że leczyła ubogich. Zwracają uwagę na zachowanie Balladyny, która podczas ślubu się wywyższała. Zamiast tradycyjnego wianka na głowie miała czarną wstążkę zasłaniającą czoło. Ponadto po ślubie nakazała spalić wiejską chatę. Ludzie myślą, że dziewczyna wstydzi się swego pochodzenia. Przychodzi Grabiec i dowiaduje się, że Balladyna wyszła za mąż. Ludzie nie chcą wierzyć w jego przemianę w wierzbę i wyśmiewają go.
Scena 2
Balladyna jako młoda żona nie potrafi się cieszyć, choć osiągnęła swój cel. Dręczą ją wyrzuty sumienia. Lecz wmawia sobie, że ludzie popełniają dużo gorsze czyny. Nadchodzi Kirkor, który oznajmia, że wyjeżdża na trzy dni. Chciałby, żeby Balladyna zdjęła wstążkę z czoła, ta jednak oznajmia, że złożyła ślub – będzie zakrywać czoło, póki nie powróci Alina. Po wyjeździe męża Balladyna zawiązuje pakt z Kostrynem pochodzącym z niemieckich książąt, dowódcą straży jej męża. Mężczyzna nazywa ją aniołem i uważa, że tak jak on jest obca – gdyż pochodzi z raju. Balladyna jest przekonana, że znalazła bratnią duszę. Przychodzi Wdowa i jest przez córkę oschle traktowana. Balladyna każe matce przebywać na wieży, a strażom – odprawić wóz z przyjaciółmi matki, którzy przyjechali w odwiedziny. Kostryn przygotowuje ucztę poślubną, na którą mają przybyć wasalowie. Mówi też, że właśnie odprawił jakiegoś chłopa żądającego spotkania z Balladyną – Grabca. Balladyna mówi Kostrynowi: „O! ty, syn książęcy, (…) z tysiąca tysięcy możesz być pierwszym, byleś tajemnicy umiał dochować”.
Scena 3
Pustelnik daje Kirkorowi rady, jak zdobyć koronę Lecha. Radzi też, by wypróbował lojalność swej żony, posyłając jej zapieczętowaną skrzynię i polecając jej nie otwierać. Po odjeździe młodzieńca nadchodzi Filon pytać o Alinę, ale dowiaduje się od starca, że nie udało się jej ożywić. Załamany odchodzi. Następnie po pomoc przybywa Balladyna. Pustelnik domyśla się, że jej rana to znamię morderczyni. Przerażona Balladyna chce go przekupić złotem, lecz nadal się wypiera zabójstwa. Pustelnik proponuje, że ozdrowi Alinę, co zmaże plamę, co Balladyna stanowczo odrzuca: „Ha! wyrzekłeś, że siostra moja zbudzi się?… ja wolę umrzeć.” Starzec przepowiada kobiecie koszmarne życie z wyrzutami sumienia.
Scena 4
Skierka znajduje w lesie koronę Lecha. Nadchodzi Grabiec, żaląc się, że go zbito przy dworze, gdy wołał o spotkanie z Balladyną. Goplana, by kupić sobie jego uczucia, spełnia jego marzenie: by wyglądać jak król dzwonkowy. Wróżka odziewa go po królewsku i daruje mu koronę Lecha. Po jej odejściu Chochlik zamawia karetę z piekła i zabiera Grabca na przyjęcie Balladyny.
Scena 5
Kostryn słyszał rozmowę Balladyny z Pustelnikiem. Balladyna martwi się tym, że starzec ją wyda. Nadjeżdża posłaniec Kirkora – Gralon. Przekazuje kobiecie zapieczętowaną skrzynię i poleca jej nie otwierać, jak kazał Kirkor. Później opowiada, że wraz z panem jechali przez las i zobaczyli trupa. Kostryn wypytuje mężczyznę tak, by Balladyna pomyślała, że jej sekret się wydał. Przerażona kobieta zabija Gralona. Kostryn mówi, że teraz są wspólnikami i bierze na siebie połowę jej strachu, tajemnic i rozpaczy.
Akt IV
Scena 1
Na zamku trwa uczta. Uczestniczy w niej przebrany za króla Gralon. Zachowuje się jak prostak, jednak traktowany jest jak możny z powodu swej korony. W czasie rozmowy o herbach Balladyna kłamie, że jest księżniczką wygnaną przez swego wuja Popiela, a jej matkę zamurowano w pałacu. Wówczas na ucztę schodzi Wdowa. Balladyna nie przyznaje się do niej, nazywa ją starą żebraczką i każe ją wyrzucić. Wdowa początkowo nie wierzy w okrucieństwo córki, lecz później wyrzeka się jej i odchodzi w burzę. Nadchodzi posłaniec Kirkora z wieścią, że pan pokonał Popiela i został ogłoszony przez lud królem, lecz odmówił korony. Rzekł, że małżeństwem z chłopką Balladyną zrzekł się miana grafa, gdyż pragnie spokojnego wiejskiego życia. Poza tym jego żona to prosta dziewczyna niestworzona do rządzenia. Na te słowa Balladyna się wścieka. Kirkor ogłosił bezkrólewie, a władzę otrzyma ten, kto zjawi się na zamku z koroną Lecha. Na te słowa wszyscy zaczynają patrzeć na nieświadomego niczego Grabca. Chochlik i Skierka śpiewami o malinach, znamieniu i siostrach mieszają Balladynie zmysły. Morderczyni widzi cień Aliny, zasypia i budzi się. Obawia się, że mówiła przez sen o swoich winach. Gdy powietrze przesyca zapach malin, Balladyna mdleje, a Kostryn prosi, by goście poszli do swoich komnat spać.
Scena 2
Kirkor mówi Pustelnikowi, że kto pojawi się z prawdziwą koroną Lecha, oskarżony zostanie o jej kradzież. Mężczyzna chce się pojedynkować o prawdę w imieniu prawdziwego króla, Popiela IV. Kirkor wyrusza, by walczyć i powrócić do swej kochanej żony. Pustelnik chciałby, by ten szlachetny rycerz nigdy nie dowiedział się, kogo pojął za żonę. Przybywa Wdowa, która podczas burzy została oślepiona i postradała zmysły. Odchodzi, śpiewając dziwną pieśń, a Pustelnik przysięga szukać dla niej sprawiedliwości.
Scena 3
Wszyscy goście zamku śpią. Chochlik i Skierka w zamku słyszą czyjeś kroki.
Scena 4
Balladyna z nożem idzie w stronę komnaty Grabca. Usprawiedliwia się, że nie mogła spać, a nóż leżał obok niej i jedynie go wzięła. Idzie na wieżę, zabić Grabca, króla dzwonkowego.
Scena 5
Kostryn kieruje się na wieżę, powodowany żądzą władzy. Chce zabić Gralona i przejąć koronę. Napotyka wracającą z wieży Balladynę, która go ubiegła. Kobieta umazana jest krwią. Wraca po koronę, ale w ciemności nie może jej znaleźć. Znajduje ją Kostryn. Uprzedza kobietę, że właściciel korony zostanie przez Kirkora uznany za uzurpatora, ale ona się nie boi, wierząc w liczebność swojej armii. Poleca mężczyźnie zabić Pustelnika, wówczas tylko ich dwoje będzie wiedziało o popełnionych przez nich zdrodniach. Kostryn poprawia ją, że troje – Balladyna jest w ciąży.
Akt V
Scena 1
Dręczona wyrzutami sumienia Goplana odlatuje z kluczem żurawi do dalekiej krainy. Jej manipulacje doprowadziły do wielu tragicznych wydarzeń.
Scena 2
Kirkor szykuje się do walki (nie wie, że to Balladyna jest jego przeciwnikiem). Goniec przynosi wieść o Pustelniku znalezionym martwym. Starzec wisiał powieszony na gałęzi.
Scena 3
Kostryn prosi Balladynę, by pozostała w namiocie, a sam idzie walczyć. Balladyna obawia się, co będzie musiała zrobić, jeśli mężczyzna wygra. Na wypadek przegranej przygotowuje sobie zatruty nóż, którym zamierza się przebić. Goniec mówi, że przekupiono złotem dwustu ludzi Kirkora, by przeszli na stronę Balladyny. Kostryn wygrywa bitwę, a Kirkor ginie w walce. Balladyna przyjmuje poselstwo i zaczyna rządzić twardą ręką. Buntowników każe powiesić. Chleb przyniesiony przez posłów kroi na dwie części zatrutym nożem. Jedną z nich daje Kostrynowi, że słowami, że należy mu się pół królestwa i całe jej serce. Kostryn zjada chleb.
Scena 4
W mieście widziano klucz żurawi unoszących bladą postać kobiecą. Mają też miejsce inne niepokojące wydarzenia. Kanclerze i panowie oczekują króla. Do komnaty wchodzą Balladyna i Kostryn. Balladyna dowiaduje się, że obowiązkiem królowej jest sądzić. Nagle Kostryn czuje, że został otruty. Wskazuje przed śmiercią na swoją towarzyszkę. Balladyna mówi, że majaczył. Cieszy się, że teraz nikt nie wie o jej zbrodniach. Głośno przysięga być sprawiedliwą władczynią. Poleca odnaleźć ciało Kirkora i je pochować, po czym rozpoczyna rządzenie. Najpierw przychodzi lekarz Kostryna, oskarżając nieznanego sprawcę o otrucie. Balladyna musi osądzić sprawcę (siebie) winnym. Drugim wnoszącym jest Filon, mówiący o zabiciu pięknej Aliny. Balladyna ponownie musi osądzić nieznanego sprawcę winnym. Wówczas wchodzi niewidoma Wdowa, skarżąc się na okrucieństwo córki, która wyparła się matki i wygnała ją z zamku. Kanclerz nakazuje matce podanie imienia jej córki. Jednak gdy Wdowa słyszy, że karą za wyrzeczenie się rodzica jest śmierć, nie chce wydać swojego dziecka. Zostaje zabrana na tortury, ale umiera, milcząc. Balladyna musi osądzić wyrodną córkę. Gdy wypowiada słowa: „Winna jest śmierci”, zabija ją piorun.
Epilog
Wawel przedstawia się jako dziejopis i świadek tych wydarzeń. Na pytania publiczności opowiada zawile i nie potrafi opowiedzieć się po żadnej ze stron – obu pochlebia. Publiczność nie chce go słuchać.
By sprawdzić swoją wiedzę o Balladynie, kliknij poniżej:
Balladyna – streszczenie
Bohaterowie:
Wdowa – uboga wiejska kobieta, matka dwóch córek
Balladyna – starsza córka, czarnowłosa i blada
Alina – młodsza, różana i jasnowłosa
Grabiec – kochanek Balladyny, syn organisty, prostak i pijak
Kirkor – książę szukający żony
Popiel III – dawny król, wypędzony przez brata
Goplana – nimfa, królowa jeziora Gopło
Chochlik i Skierka – pomocnicy Goplany
Kostryn – niemiecki książę, dowódca straży i wspólnik Balladyny
„Balladyna” – streszczenie szczegółowe
Przed utworem pojawia się dedykacja do „Poety Ruin”. Juliusz Słowacki przyjaźnił się ze Zbigniewem Krasińskim, autorem dzieła „Irydion”. Dedykację datuje na Paryż, 9 lipca 1839 r.
Akt I
Scena 1
Do Pustelnika przybył Kirkor, prosząc o radę, jaką dziewczynę pojąć za żonę. Starzec odradza mu królewny jako podstępne niczym żmije. Pustelnik zwierza się, że był królem Popielem III, ojcem trojga dzieci zabitych z rozkazu brata. Niegdyś władał krajem i nosił koronę, dziś jest łachmaniarzem. Kirkor oddaje mu hołd i obiecuje rozprawić się z Popielem IV, krwawym władcą. Korona noszona przez uzurpatora nie jest prawdziwa – ta została przez Pustelnika zakopana w lesie. (Korona została dana Lechowi przez jednego z królów wracających z Betlejem). Starzec radzi Kirkorowi, by odnalazł ją i założył nowy, sprawiedliwy ród, a ożenić powinien się z chłopką o czystym sercu. Po odejściu młodzieńca do Pustelnika trafia egzaltowany Filon, marzący o kobiecie idealnej, której jednak nigdzie nie może znaleźć.
Scena 2
Skierka i Chochlik to słudzy Goplany, pani jeziora Gopło. Goplana jest nieszczęśliwa – zakochała się w człowieku, który wpadł w przerębel do jeziora, wprost na jej łoże. Musiała go oddać, inaczej by utonął, ale nie może o nim zapomnieć. Nagle nadchodzi Grabiec – on okazuje się być owym mężczyzną. Grabiec to prostak i pijak, syn organisty. Mimo jego obcesowego zachowania Goplana jest zachwycona mężczyzną i chce się z nim spotkać wieczorem. Ten jednak odmawia, gdyż za borem czeka na niego inna – Balladyna. Rozczarowana Balladyna poleca Chochlikowi, by sprawił, że Grabiec zabłądzi w lesie i nie dotrze na wieczorne spotkanie z Balladyną, zaś Skierce, by księcia przejeżdżającego nieopodal zatrzymał złamaną belką mostku, a później doprowadził go do chaty wdowy i dopilnował ożenku z jej córką.
Scena 3
Balladyna i Alina wraz z matką, Wdową, wracają do domu po dniu pracy w polu. Wdowa wyraźnie faworyzuje starszą Balladynę, choć kocha obie córki. Alina jawi się jako czysta, dobra i pracowita dziewczyna, pełna troski o matkę, zaś Balladyna to egoistka myśląca tylko o sobie. Ożywia się, gdy nadchodzi Kirkor. Mężczyzna utknął w lesie za sprawą czarów Skierki – pod wozem załamał się mostek – i teraz szuka noclegu. Skierka chce wypełnić drugą część zadania, lecz nie wie, w której z dziewczyn Kirkor ma się zakochać, więc rzuca czar na obie. Kirkor nie potrafi wybrać, obie dziewczyny zaś deklarują miłość do księcia. Balladyna wygłasza piękną deklarację o poświęceniu i oddaniu życia za męża, zaś Alina obiecuje po prostu kochać i być wierną. Pragnie też, by w razie jej szczęścia obiecał, że do zamku zabierze także jej matkę i siostrę. Kirkor już skłania się ku jasnowłosej Alinie, gdy Wdowa mówi, że Balladyna też kocha matkę. „Byłabym poczwarą niegodną twojej ręki, ale piekła, żebym się matki kochanej wyrzekła. Prócz matki, siostry, wszystko ci poświęcę” mówi. Wdowa za podszeptem Skierki daje Kirkorowi pomysł. Rano dziewczęta pójdą do lasu zbierać maliny. Która pierwsza uzbiera pełny dzban, zwycięży i zdobędzie serce księcia. W nocy Balladyna wymyka się z domu na spotkanie z jej kochankiem – Grabcem.
Akt II
Scena 1
Nad ranem Goplana słucha relacji Skierki o miłości Kirkora do obu sióstr i zawodach w lesie. Na wieść, że Chochlikowi nie udało się przeszkodzić w schadzce z Grabca z Balladyną, Goplana ze złości zamienia Grabca w płaczącą wierzbę, by choć trochę odczuł jej smutek. Nadchodzą Alina i Balladyna. Pierwsza jest szczęśliwa, gdyż uzbierała już niemal cały dzbanek malin. Balladyna, nienawykła do pracy, ma ledwie parę na dnie. Jasnowłosa siostra snuje swoje rozważania o miłości do Kirkora, a Balladyna jest coraz bardziej mroczna, zacięta. Alina proponuje, że jeśli siostra kocha Kirkora i ją poprosi, może odda jej swój dzban. Jednak Balladyna nie chce prosić – zabija Alinę, wbijając jej nóż w serce, po czym pyta: „Co moje ręce zrobiły?”. Zaklęty w wierzbę Grabiec wydaje okrzyk: „Jezus Maryja!”. Balladyna ucieka, zaś zszokowana Goplana nie może pomóc Alinie i posyła Skierkę po Pustelnika. Nadchodzi Filon, który widząc Alinę zakochuje się w niej – uosabia ona ideał jego ukochanej. Wraz z Pustelnikiem zabierają ciało dziewczyny, by spróbować ją ożywić ziółkami starca. Na miejsce zbrodni powraca Balladyna, a niewidzialna Goplana postanawia udawać głos Aliny. Zwodzi ją, że to wszystko to tylko sen i jeśli zechce, jej siostra będzie żywa. Balladyna odrzuca tę możliwość, gdyby trzeba było – drugi raz popełniłaby zbrodnię. Goplana się ujawnia i przepowiada morderczyni, że odtąd wszystkie kwiaty będą wiedziały o jej winie, a natura będzie się mścić. Na czole Balladyny pojawia się krwawe znamię.
Scena 2
Z lasu powraca Balladyna z dzbankiem malin. Kirkor daje jej pierścionek i poleca przygotować się do ślubu. Balladyna kłamie zmartwionej matce, że Alina uciekła wraz jakimś młodzieńcem, który od pewnego czasu za nią chodził. Wdowa jest rozczarowana Aliną: „Wyrodne dziecko!… Więc idź aż do piekła! Nie pomyślałaś na te stare oczy, że będą płakać… dobrze, bo nie będą płakać po tobie”. Matka zauważa krwawe znamię na czole Balladyny, którego nie można zmyć. Na ślub dziewczyna zakłada czarna przepaskę i wpada w furię, gdy swaci śpiewają o białych kwiatach.
Akt III
Scena 1
Niektórzy ludzie z wioski są zazdrośni o szczęście Wdowy, która z nędzarki stała się teściową księcia i jedzie mieszkać w zamku. Inni oddają jej sprawiedliwość, mówiąc, że leczyła ubogich. Zwracają uwagę na zachowanie Balladyny, która podczas ślubu się wywyższała. Zamiast tradycyjnego wianka na głowie miała czarną wstążkę zasłaniającą czoło. Ponadto po ślubie nakazała spalić wiejską chatę. Ludzie myślą, że dziewczyna wstydzi się swego pochodzenia. Przychodzi Grabiec i dowiaduje się, że Balladyna wyszła za mąż. Ludzie nie chcą wierzyć w jego przemianę w wierzbę i wyśmiewają go.
Scena 2
Balladyna jako młoda żona nie potrafi się cieszyć, choć osiągnęła swój cel. Dręczą ją wyrzuty sumienia. Lecz wmawia sobie, że ludzie popełniają dużo gorsze czyny. Nadchodzi Kirkor, który oznajmia, że wyjeżdża na trzy dni. Chciałby, żeby Balladyna zdjęła wstążkę z czoła, ta jednak oznajmia, że złożyła ślub – będzie zakrywać czoło, póki nie powróci Alina. Po wyjeździe męża Balladyna zawiązuje pakt z Kostrynem pochodzącym z niemieckich książąt, dowódcą straży jej męża. Mężczyzna nazywa ją aniołem i uważa, że tak jak on jest obca – gdyż pochodzi z raju. Balladyna jest przekonana, że znalazła bratnią duszę. Przychodzi Wdowa i jest przez córkę oschle traktowana. Balladyna każe matce przebywać na wieży, a strażom – odprawić wóz z przyjaciółmi matki, którzy przyjechali w odwiedziny. Kostryn przygotowuje ucztę poślubną, na którą mają przybyć wasalowie. Mówi też, że właśnie odprawił jakiegoś chłopa żądającego spotkania z Balladyną – Grabca. Balladyna mówi Kostrynowi: „O! ty, syn książęcy, (…) z tysiąca tysięcy możesz być pierwszym, byleś tajemnicy umiał dochować”.
Scena 3
Pustelnik daje Kirkorowi rady, jak zdobyć koronę Lecha. Radzi też, by wypróbował lojalność swej żony, posyłając jej zapieczętowaną skrzynię i polecając jej nie otwierać. Po odjeździe młodzieńca nadchodzi Filon pytać o Alinę, ale dowiaduje się od starca, że nie udało się jej ożywić. Załamany odchodzi. Następnie po pomoc przybywa Balladyna. Pustelnik domyśla się, że jej rana to znamię morderczyni. Przerażona Balladyna chce go przekupić złotem, lecz nadal się wypiera zabójstwa. Pustelnik proponuje, że ozdrowi Alinę, co zmaże plamę, co Balladyna stanowczo odrzuca: „Ha! wyrzekłeś, że siostra moja zbudzi się?… ja wolę umrzeć.” Starzec przepowiada kobiecie koszmarne życie z wyrzutami sumienia.
Scena 4
Skierka znajduje w lesie koronę Lecha. Nadchodzi Grabiec, żaląc się, że go zbito przy dworze, gdy wołał o spotkanie z Balladyną. Goplana, by kupić sobie jego uczucia, spełnia jego marzenie: by wyglądać jak król dzwonkowy. Wróżka odziewa go po królewsku i daruje mu koronę Lecha. Po jej odejściu Chochlik zamawia karetę z piekła i zabiera Grabca na przyjęcie Balladyny.
Scena 5
Kostryn słyszał rozmowę Balladyny z Pustelnikiem. Balladyna martwi się tym, że starzec ją wyda. Nadjeżdża posłaniec Kirkora – Gralon. Przekazuje kobiecie zapieczętowaną skrzynię i poleca jej nie otwierać, jak kazał Kirkor. Później opowiada, że wraz z panem jechali przez las i zobaczyli trupa. Kostryn wypytuje mężczyznę tak, by Balladyna pomyślała, że jej sekret się wydał. Przerażona kobieta zabija Gralona. Kostryn mówi, że teraz są wspólnikami i bierze na siebie połowę jej strachu, tajemnic i rozpaczy.
Akt IV
Scena 1
Na zamku trwa uczta. Uczestniczy w niej przebrany za króla Gralon. Zachowuje się jak prostak, jednak traktowany jest jak możny z powodu swej korony. W czasie rozmowy o herbach Balladyna kłamie, że jest księżniczką wygnaną przez swego wuja Popiela, a jej matkę zamurowano w pałacu. Wówczas na ucztę schodzi Wdowa. Balladyna nie przyznaje się do niej, nazywa ją starą żebraczką i każe ją wyrzucić. Wdowa początkowo nie wierzy w okrucieństwo córki, lecz później wyrzeka się jej i odchodzi w burzę. Nadchodzi posłaniec Kirkora z wieścią, że pan pokonał Popiela i został ogłoszony przez lud królem, lecz odmówił korony. Rzekł, że małżeństwem z chłopką Balladyną zrzekł się miana grafa, gdyż pragnie spokojnego wiejskiego życia. Poza tym jego żona to prosta dziewczyna niestworzona do rządzenia. Na te słowa Balladyna się wścieka. Kirkor ogłosił bezkrólewie, a władzę otrzyma ten, kto zjawi się na zamku z koroną Lecha. Na te słowa wszyscy zaczynają patrzeć na nieświadomego niczego Grabca. Chochlik i Skierka śpiewami o malinach, znamieniu i siostrach mieszają Balladynie zmysły. Morderczyni widzi cień Aliny, zasypia i budzi się. Obawia się, że mówiła przez sen o swoich winach. Gdy powietrze przesyca zapach malin, Balladyna mdleje, a Kostryn prosi, by goście poszli do swoich komnat spać.
Scena 2
Kirkor mówi Pustelnikowi, że kto pojawi się z prawdziwą koroną Lecha, oskarżony zostanie o jej kradzież. Mężczyzna chce się pojedynkować o prawdę w imieniu prawdziwego króla, Popiela IV. Kirkor wyrusza, by walczyć i powrócić do swej kochanej żony. Pustelnik chciałby, by ten szlachetny rycerz nigdy nie dowiedział się, kogo pojął za żonę. Przybywa Wdowa, która podczas burzy została oślepiona i postradała zmysły. Odchodzi, śpiewając dziwną pieśń, a Pustelnik przysięga szukać dla niej sprawiedliwości.
Scena 3
Wszyscy goście zamku śpią. Chochlik i Skierka w zamku słyszą czyjeś kroki.
Scena 4
Balladyna z nożem idzie w stronę komnaty Grabca. Usprawiedliwia się, że nie mogła spać, a nóż leżał obok niej i jedynie go wzięła. Idzie na wieżę, zabić Grabca, króla dzwonkowego.
Scena 5
Kostryn kieruje się na wieżę, powodowany żądzą władzy. Chce zabić Gralona i przejąć koronę. Napotyka wracającą z wieży Balladynę, która go ubiegła. Kobieta umazana jest krwią. Wraca po koronę, ale w ciemności nie może jej znaleźć. Znajduje ją Kostryn. Uprzedza kobietę, że właściciel korony zostanie przez Kirkora uznany za uzurpatora, ale ona się nie boi, wierząc w liczebność swojej armii. Poleca mężczyźnie zabić Pustelnika, wówczas tylko ich dwoje będzie wiedziało o popełnionych przez nich zdrodniach. Kostryn poprawia ją, że troje – Balladyna jest w ciąży.
Akt V
Scena 1
Dręczona wyrzutami sumienia Goplana odlatuje z kluczem żurawi do dalekiej krainy. Jej manipulacje doprowadziły do wielu tragicznych wydarzeń.
Scena 2
Kirkor szykuje się do walki (nie wie, że to Balladyna jest jego przeciwnikiem). Goniec przynosi wieść o Pustelniku znalezionym martwym. Starzec wisiał powieszony na gałęzi.
Scena 3
Kostryn prosi Balladynę, by pozostała w namiocie, a sam idzie walczyć. Balladyna obawia się, co będzie musiała zrobić, jeśli mężczyzna wygra. Na wypadek przegranej przygotowuje sobie zatruty nóż, którym zamierza się przebić. Goniec mówi, że przekupiono złotem dwustu ludzi Kirkora, by przeszli na stronę Balladyny. Kostryn wygrywa bitwę, a Kirkor ginie w walce. Balladyna przyjmuje poselstwo i zaczyna rządzić twardą ręką. Buntowników każe powiesić. Chleb przyniesiony przez posłów kroi na dwie części zatrutym nożem. Jedną z nich daje Kostrynowi, że słowami, że należy mu się pół królestwa i całe jej serce. Kostryn zjada chleb.
Scena 4
W mieście widziano klucz żurawi unoszących bladą postać kobiecą. Mają też miejsce inne niepokojące wydarzenia. Kanclerze i panowie oczekują króla. Do komnaty wchodzą Balladyna i Kostryn. Balladyna dowiaduje się, że obowiązkiem królowej jest sądzić. Nagle Kostryn czuje, że został otruty. Wskazuje przed śmiercią na swoją towarzyszkę. Balladyna mówi, że majaczył. Cieszy się, że teraz nikt nie wie o jej zbrodniach. Głośno przysięga być sprawiedliwą władczynią. Poleca odnaleźć ciało Kirkora i je pochować, po czym rozpoczyna rządzenie. Najpierw przychodzi lekarz Kostryna, oskarżając nieznanego sprawcę o otrucie. Balladyna musi osądzić sprawcę (siebie) winnym. Drugim wnoszącym jest Filon, mówiący o zabiciu pięknej Aliny. Balladyna ponownie musi osądzić nieznanego sprawcę winnym. Wówczas wchodzi niewidoma Wdowa, skarżąc się na okrucieństwo córki, która wyparła się matki i wygnała ją z zamku. Kanclerz nakazuje matce podanie imienia jej córki. Jednak gdy Wdowa słyszy, że karą za wyrzeczenie się rodzica jest śmierć, nie chce wydać swojego dziecka. Zostaje zabrana na tortury, ale umiera, milcząc. Balladyna musi osądzić wyrodną córkę. Gdy wypowiada słowa: „Winna jest śmierci”, zabija ją piorun.
Epilog
Wawel przedstawia się jako dziejopis i świadek tych wydarzeń. Na pytania publiczności opowiada zawile i nie potrafi opowiedzieć się po żadnej ze stron – obu pochlebia. Publiczność nie chce go słuchać.
By sprawdzić swoją wiedzę o Balladynie, kliknij poniżej:
Kogo, dlaczego i w jaki sposób zabiła Balladyna?
Kogo? Jak? Dlaczego? Alina nożem Balladyna uznając porażkę w konkursie zbierania malin, traciła szansę na ślub z Kirkorem i życie w bogactwie Gralon mieczem ze strachu, że ktoś ją zdemaskuje Grabiec nożem żeby odebrać koronę Popielów Pustelnik pośrednio (powieszenie) Pustelnik odkrył tajemnicę zabójstwa Aliny i mógł być niewygodnym świadkiem Kirkor pośrednio (mieczem) Kirkor pragnął przekazać koronę prawowitemu władcy Kostryn otruty (przecięty otrutym nożem chleb) Kostryn był ostatnim świadkiem morderstw Balladyny, konkurował z nią również o koronę
Zabójstwo Aliny
Zabójstwo Gralona
Zabójstwo Grabca
Zabójstwo Pustelnika
Zabójstwo Kirkora
Zabójstwo Kostryna
W chwili, gdy Goplana skierowała Kirkora do domu Balladyny i Aliny, nikt nie mógł się spodziewać serii tragicznych wydarzeń, które dotkną bohaterów dramatu. Żądna władzy Balladyna mordowała kolejne osoby, aby zdobyć koronę i zostać królową. Kogo zabiła (lub przyczyniła się do śmierci) Balladyna?Kirkor zauroczony dwoma siostrami – Aliną i Balladyną – zorganizował konkurs zbierania malin. Ta, która zbierze więcej owoców, zostanie jego żoną. Podczas “malinobrania” Balladyna zdała sobie sprawę, że ma mniej owoców od siostry i bezpowrotnie traci szansę na bogatego męża. Rozkazuje siostrze położyć się na ziemi i zabija ją nożem.Gralon, posłaniec Kirkora, dostarcza Balladynie prezent – zapieczętowaną skrzynie. Jest to swoisty sprawdzian zaufania, który zaaranżował Kirkor. Gralon zakazuje otwierania skrzyni i jednocześnie informuje, że Kirkor wraz z wojskiem zatrzymał się w chacie Pustelnika (znającego sekret zabójstwa Aliny przez Balladynę). W pobliżu chaty leżały zwłoki człowieka. Kostryn podejrzewając podstęp, wyzywa posłańca na pojedynek. Wystraszona Balladyna ubiega go jednak i zabija Gralona mieczem zdjętym ze ściany.Grabiec, obdarowany przez Goplanę koroną Popielów, udał się na ucztę do zamku Kirkora. Balladyna, ogarnięta żądzą władzy postanowiła zabić go nożem pod osłoną nocy i odebrać koronę. Na ten sam pomysł wpadł Kostryn, jednak to Balladyna zadaje śmiertelne ciosy. Grabiec, nieświadomy skarbu, jaki nosił, był przypadkową ofiarą w drodze Balladyny do władzy.Balladyna poszła po radę do Pustelnika, w jaki sposób zmazać krwawy ślad z czoła. Jej “serce” zdradziło jednak całą prawdę o zabójstwie siostry. Przestraszona Balladyna pragnęła przekupić Pustelnika, jednak ten nie przyjął żadnych pieniędzy. Po zabójstwie Grabca, Balladyna zleca morderstwo Kostrynowi, ponieważ Pustelnik mógł być niewygodnym świadkiem jej czynów. Pustelnik zginął powieszony na drzewie.Mąż Balladyny – Kirkor ginie prawdopodobnie z kilku powodów. Jednym z nich mógł być fakt walki męża o przywrócenie korony (władzy królewskiej) prawowitemu właścicielowi – Popielowi III. Drugim z powodów mógł być lęk Balladyny przed odkryciem prawdy o swoich czynach – morderstwach, zdradzie, przekupstwie. Trzecim powodem mogła być żądza władzy, która zawładnęła Balladyną w taki sposób, że nie była w stanie cofnąć się ani na krok. Plan zabójstwa był prosty. Balladyna przekupuje część żołnierzy Kirkora. Walka z nieoczekiwanym wrogiem mocno osłabia pozycje wojsk Kirkora. Ostateczny cios mieczem zadaje Kostryn wysłany na pole bitwy przez Balladynę.Kostryn – wspólnik w zbrodni Balladyny mógł zginąć z kilku powodów. Był świadom wszystkich zbrodni Balladyny (podsłuchał rozmowę Balladyny z Pustelnikiem, planował wspólnie z Balladyną kolejne morderstwa lub był wykonawcą poleceń Balladyny). Mógł być konkurentem w drodze do korony. Ponadto Balladyna obawiała się, że Kosryn może planować zabicie jej (co było realne już po zabójstwie Grabca). Ostatecznie, gdy Kostryn wraca do zamku po zabiciu Kirkora, witają go “chlebem i solą” posłańcy gnieźnieńscy. Balladyna odkrawa kawałek chleba przygotowanym wcześniej nożem (na jednej części znajdowałą się trucizna). Podaje mu połowę zatrutego chleba, a sama zjada dobrą część. Kostryn pada martwy.
Balladyna (J. Słowacki)
Streszczenie
Akt I
Scena I
Do chaty pustelnika położonej w lesie blisko jeziora Gopła przybywa Kirkor, by zasięgnąć rady w sprawie swojego przyszłego ożenku. Pustelnik słynie z niechęci do królów i królewskich dworów, upatruje w nich źródło wszelkiego zła i zbrodni. Wspomina, że sam był niegdyś władcą licznego na rodu i nosił imię Popiel III. Którejś nocy najemnicy brata zamordowali troje jego dzieci. Wzburzony Kirkor zamierza udać się do Gniezna, by odzyskać koronę dla prawowitego władcy. Opowiada o krwawych rządach obecnego króla Popiela IV, o licznych plagach gnębiących naród. Pustelnik przyznaje, że to on winien jest wszystkim nieszczęściom, gdyż, udając się na wygnanie, zabrał ze sobą cudowną koronę Lecha i ukrył ją w lesie. Korona ta ma szczególną moc, ponieważ została podarowana przez jednego z Trzech Królów powracających z Betlejem, gdzie bawił się nią malutki Jezus. Kirkor wyraża żal, że nie było go na Golgocie, by stanąć w obronie Chrystusa. Pustelnik radzi mu, by małżonki dla siebie szukał w skromnej chacie, a nie na królewskim dworze. Po odejściu Kirkora chatę Pustelnika odwiedza pasterz Filon. Żali się, że dotąd nie znalazł ukochanej, która spełniłaby jego marzenia. Rozgniewany starzec zarzuca mu, że zbyt pochłonięty jest nierealnymi mrzonkami o idealnej kobiecie, a nie dostrzega zwyczajnych dziewcząt i uznaje za niewybaczalne, że Filon szukał swojego ideału na królewskim dworze.
Scena II
Chochlik i Skierka witają swoją panią Goplanę, królową jeziora Gopła i nimfę wodną. Czekają na pierwsze wiosenne rozkazy. Obudzona z zimowego snu Goplana w wianku z czarnych jaskółek wspomina spotkanie z człowiekiem, który zimą wpadł do przerębli i któremu ona uratowała życie. Zakochana królowa dostrzega nadchodzącego człowieka, w którym rozpoznaje swojego ukochanego. Jest nim Grabiec, syn organisty, miejscowy pijak i obibok. Goplana wyznaje mu miłość, lecz młodzieniec kpi sobie z wodnej panny i wyznaje, że kocha Balladynę, córkę Wdowy. Wzgardzona nimfa nie zamierza zrezygnować z Grabca i wydaje polecenia swoim sługom. Chochlik ma całą noc zwodzić młodzieńca i sprowadzić go o świcie, Skierka zaś ma uszkodzić mostek, przez który będzie przejeżdżał Kirkor i skierować go w stronę chaty Wdowy, by tam znalazł dla siebie żonę.
Scena III
Wdowa i jej córki, Alina i Balladyna, wracają z pola do chaty. Matka z troską mówi o zmęczeniu Balladyny, lecz Alina, która ma dobre serce, współczuje matce i nalega, by nazajutrz tylko ona i siostra wyszły do żniwa. Wdowa marzy o dobrym zamążpójściu dla córek, a jej rozmyślania przerywa odgłos nadjeżdżającej karety. Wkrótce do chaty przybywa hrabia Kirkor, którego powóz utknął na zepsutym moście. Przybysz jest oczarowany urodą córek gospodyni, postanawia ożenić się z jedną z nich. Ponieważ nie może dokonać wyboru, za namową matki (której podszepnął ten pomysł Skierka) postanawia poślubić tę pannę, która następnego dnia pierwsza zbierze dzban malin w lesie. Gość udaje się na spoczynek, Balladyna wymyka się na potajemne spotkanie do lasu, a Alina marzy o dzbanie malin.
Akt II
Scena I
Chochlik całą noc zwodził pijanego Grabca. Goplana na wieść, że pomimo to jej ukochany spotkał się z Balladyną, postanawia go ukarać i zamienia w wierzbę płaczącą. Tymczasem siostry zbierają w lesie maliny. Pracowita Alina szybko zbiera owoce, które przypominają jej usta Kirkora. Balladyna narzeka na brak owoców, a ich kolor przywodzi jej na myśl krew, wkrótce też zabija siostrę i zabiera jej dzban z malinami. Świadkami zbrodni są Grabiec zamieniony w drzewo, a także Goplana i Skierka, ukryci w gęstwinie. Z lasu nadchodzi Filon, w którym widok nieżywej, pięknej panny wywołuje silne wzruszenie. Tak zastaje go Pustelnik, którego sprowadził Skierka w nadziei uratowania Aliny. Zabiera ją do swojej pustelni, a na miejsce zbrodni przybywa Balladyna, ścigana wyrzutami sumienia. Goplana przemawia do niej głosem nieżyjącej siostry, a potem przeklina zabójczynię, na której czole pojawia się czerwona plama jako znak popełnionej zbrodni.
Scena II
Wdowa i Kirkor czekają z niecierpliwością przed chatą na powrót córek. W pewnej chwili matka zapowiada nadejście Balladyny, które rozpoznała po zachowaniu jaskółek – pojawienie się Aliny ptaki witały radosnym świergotem, na widok drugiej córki umykały spłoszone. Istotnie – z lasu wyłania się Balladyna z dzbanem malin. Kirkor ofiaruje jej pierścionek zaręczynowy i udaje się po księdza. Zrozpaczona Wdowa dowiaduje się od Balladyny, że Alina uciekła z jakimś młodzieńcem. Trwają przygotowania do ślubu. Balladyna ubiera się w komorze, a jej matka zauważa krwawą plamę na czole córki, której niczym nie można zetrzeć. Przychodzą swaty i druhny, lecz Balladyna ucieka, gdyż wydaje się jej, że przyniesione przez nich białe róże mają czerwone plamy.
Akt III
Scena I
Przed dopalającą się chatą Wdowy zebrała się garstka wieśniaków. Część z nich zamierza udać się na zamek w odwiedziny do starej kumoszki i jej córki. Wspominają dobrodziejstwa, których doznali od staruszki, a także niedawny ślub Balladyny i jej niecodzienny strój, w tym także czarną wstążkę, która zamiast wianka opasywała jej czoło. Wśród zebranych pojawia się Grabiec i opowiada o przygodzie, która go spotkała. Nikt jednak nie wierzy opowieściom znanego z błazeństw pijaka.
Scena II
Balladyna przechadza się po zamku Kirkora i postanawia korzystać z bogactwa, które stało się jej udziałem. Zbliżają się do niej mąż i dowódca straży Fon Kostryn. Hrabia zamierza opuścić młodą żonę na kilka dni, by przywrócić tron Popielowi III. Balladyna zostaje sama w zamku, nękana wyrzutami sumienia. Ciągle nie zdejmuje czarnej opaski skrywającej krwawe znamię na czole. Poleca odprawić spod bram zamku wieśniaków, którzy przybyli w odwiedziny do Wdowy. Ją samą wyprawia do zamkowej wieży, nazywa przed Kostrynem swoją mamką. Ma nadzieję, że dowódca pałacowej straży będzie jej przyjazną duszą. Przed oblicze Balladyny nie zostaje dopuszczony również Grabiec.
Scena III
Kirkor przybywa do chaty Pustelnika, który pokazuje mu koronę Lecha. Radzi również hrabiemu, by posłał swojej młodej żonie zapieczętowaną skrzynię z wyraźnym zakazem otwierania jej przed własnym przybyciem. Ma to być dla Balladyny próba posłuszeństwa i lojalności. Po odjeździe Kirkora przybywa Filon. Popada w rozpacz na wieść, że nie udało się przywrócić do życia jego ukochanej. Z kolei u Pustelnika zjawia się Balladyna i prosi o wyleczenie rany na czole. Starzec odkrywa straszną tajemnicę i stwierdza, że tylko Alina, powstając z grobu, mogłaby zetrzeć śmiertelne znamię. Przeklina zbrodniarkę, która ucieka przerażona. Tajemnicze odgłosy wywabiają Pustelnika w głąb lasu.
Scena IV
Pustelnik, odchodząc w las, pozostawia na kamieniu koronę Lecha. Zabierają ją Chochlik i Skierka i oddają swojej pani. Goplana, chcąc zdobyć serce Grabca, zgadza się przemienić go w króla dzwonkowego. Śpiący młodzieniec ulega przemianie i rozpoczyna „rządy” nad światem przyrody. W mowie tronowej poleca rozpędzić sejmiki, by samemu móc rządzić, karać i nagradzać. Zamierza wprowadzić paszporty z dokładnym opisem obywateli, śledzenie przybywających oraz surowe podatki. Po wydaniu nowych rozporządzeń udaje się w towarzystwie Skierki i Chochlika na ucztę weselną do zamku Kirkora.
Scena V
Okazuje się, że rozmowę Balladyny z Pustelnikiem podsłuchał Kostryn. Morderczyni wyrzuca sobie pochopną wizytę w pustelni. Tymczasem do zamku przybywa Gralon, sługa Kirkora, z zapieczętowaną skrzynią i poleceniem od hrabiego. Balladyna jest oburzona zakazem, ale godzi się z wolą męża. Służący opowiada o wizycie hrabiego u Pustelnika i początku wyprawy. Kostryn sugeruje, że Gralon zna tajemnicę morderstwa, i napada na niego z mieczem. Z pomocą przychodzi mu Balladyna, która ciosem w plecy zabija Gralona. Wspólna zbrodnia łączy Kostryna i jego panią.
Akt IV
Scena I
W zamku Kirkora odbywa się uczta. Goście rozmawiają o rodowych herbach, a Balladyna opowiada zmyśloną historię swego szlacheckiego pochodzenia. Nagle na salę wdziera się Wdowa odziana w łachmany, żaląc się, że zamknięto ją w wieży bez jedzenia. Balladyna wypiera się własnej matki i poleca wypędzić ją z zamku, choć jest noc i szaleje burza. Z lasu przybywa goniec z wieścią o wspaniałym zwycięstwie Kirkora nad Popielem IV i entu zjastycznym powitaniu mieszkańców Gniezna, którzy obwołali hrabiego królem. On jednak zrzekł się tej godności i polecił czekać na osobę, która przybędzie w prawdziwej koronie Lecha. Wszyscy goście spoglądają na Grabca, gdyż to właśnie on przybrany jest w królewską koronę. Uczta trwa nadal. Balladynę prześladuje pieśń o zbrodni i malinach śpiewana przez duchy, a wreszcie ukazuje się postać Aliny z dzbanem owoców na głowie. Gospodyni wymawia się zmęczeniem i w pośpiechu zamierza opuścić salę, lecz wcześniej mdleje z przerażenia.
Scena II
Przed chatą Pustelnika Kirkor przyrzeka starcowi odnaleźć skradzioną koronę Lecha. Wyrusza z żołnierzami do Gniezna, by pojmać oszusta podającego się za prawowitego króla. Nad lasem szaleje burza. U drzwi pustelni zjawia się Wdowa. Jest głodna, obszarpana i ślepa, gdyż piorun wypalił jej oczy. Żali się na wyrodną córkę, wspomina, że próbowała się powiesić, ale złamała się gałąź sosny. Pustelnik przyrzeka sobie, że gdy odzyska tron, ukarze jej okrutną córkę.
Scena III
Grabiec śpi w zamkowej wieży. Skierka i Chochlik udają się do swoich obowiązków, a do drzwi komnaty zbliża się biała postać.
Scena IV
Do komnaty wchodzi Balladyna z nożem w ręku, zamierzając zabić śpiącego Grabca.
Scena V
Kostryn również zamierza zdobyć koronę Lecha i osiąść na tronie. W drzwiach komnaty spotyka Balladynę, która zabiła Grabca, ale na próżno szukała korony. Dopiero Kostryn odnajduje ją w ciemnej komnacie. Przestępcy wiedzą, że Kirkor oczekuje zbrojnie w Gnieźnie na tego, kto pojawi się ze skradzioną koroną. Postanawiają stoczyć z nim walkę i zdobyć tron. Przed wyruszeniem do Gniezna Balladyna rozkazuje Kostrynowi zabić Pustelnika, by usunąć ostatniego świadka ich zbrodni.
Akt V
Scena I
Goplana jest przerażona tragicznymi wypadkami, które się wydarzyły, i zdaje sobie sprawę, że to ona je spowodowała. Postanawia opuścić nadgoplańską krainę i wraz z kluczem żurawi udać się na północ.
Scena II
Rycerze Kirkora zebrali się pod murami Gniezna. Część z nich odeszła przekupiona przez Kostryna i Balladynę. Powraca goniec wysłany po Pustelnika z wieścią o tragicznej śmierci starca, którego znaleziono powieszonego przed własną chatą. Rozpoczyna się bitwa. Balladyna pozostaje w obozie i niecierpliwie czeka na wieści z placu boju. Przyjmuje starą kobietę, która przynosi jej zatruty nóż. Grafini planuje popełnić nim samobójstwo na wypa dek przegranej. Po zaciętej walce wojska Kirkora przegrywają, a on sam ginie. Do obozu przybywają posłowie z miasta z chlebem i solą. Balladyna zatrutym nożem kroi bochenek i połową skażoną jadem częstuje Kostryna.
Scena III
Zwycięzcy wkraczają na zamek. Dziejopis Wawel opowiada o zaobserwowanym zjawisku, kiedy postać kobieca z kluczem żurawi odlatywała na północ. Wokół zamku zbierają się burzowe chmury. Pojawia się Balladyna w towarzystwie Kostryna. Zgodnie ze zwyczajem przed koronacją ma wydać sąd na zbrodniarzy. Nagle Kostryn pada na ziemię i przed śmiercią ostrzega zebranych przed Balladyną. Królowa postanawia rozpocząć nowe życie. Poleca uwolnić jeńców wojennych i nakarmić żebraków. Rozpoczyna się sąd. Pierwszy oskarża lekarz, informując o otruciu Kostryna. Karą ma być śmierć zabójcy. Jako drugi przemawia Filon, opowiadając o tragicznej śmierci Aliny. I tu karą jest śmierć. Ostatnia przemawia Wdowa. Nie chce jednak wyjawić imienia wyrodnej córki, za co zostaje skazana na tortury. Umiera, nie wyjawiając tajemnicy. Balladyna po raz trzeci zasądza wyrok śmierci i w tym samym momencie ginie rażona piorunem.
Epilog
Dziejopis Wawel rozmawia z publicznością, która domaga się wyjaśnienia historii Balladyny. Wawel ocenia jej rządy jako mądre i sprawiedliwe, z czym nie zgadza się publiczność, która zarzuca mu pochopność sądów. Wawel próbuje wywieść ród Balladyny jeszcze z czasów starożytnych, a jej tragiczną śmierć tłumaczy starym przesądem ludowym, który głosi, że trzeba bić w dzwony, gdy uderzają pioruny.
키워드에 대한 정보 balladyna akt 5 scena 4 streszczenie
다음은 Bing에서 balladyna akt 5 scena 4 streszczenie 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Balladyna – streszczenie lektury
- balladyna
- juliusz słowacki
- lektura
- streszczenie
- szkoła
- streszczenia lektur
- opracowanie
- matura
- przygotowanie do matury
- powtórka przed maturą
- balladyna streszczenie
- streszczenie balladyny
- baladyna streszczenie
- streszczenie baladyny
Balladyna #- #streszczenie #lektury
YouTube에서 balladyna akt 5 scena 4 streszczenie 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Balladyna – streszczenie lektury | balladyna akt 5 scena 4 streszczenie, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
