당신은 주제를 찾고 있습니까 “bajka o mikołaju i elfach – Szewc i elfy | Bajki po Polsku | Bajka i opowiadania na Dobranoc | Kreskówka“? 다음 카테고리의 웹사이트 you.dianhac.com.vn 에서 귀하의 모든 질문에 답변해 드립니다: https://you.dianhac.com.vn/blog. 바로 아래에서 답을 찾을 수 있습니다. 작성자 Bajki dla dzieci – Polish Fairy Tales for Kids 이(가) 작성한 기사에는 조회수 797,023회 및 좋아요 2,718개 개의 좋아요가 있습니다.
Table of Contents
bajka o mikołaju i elfach 주제에 대한 동영상 보기
여기에서 이 주제에 대한 비디오를 시청하십시오. 주의 깊게 살펴보고 읽고 있는 내용에 대한 피드백을 제공하세요!
d여기에서 Szewc i elfy | Bajki po Polsku | Bajka i opowiadania na Dobranoc | Kreskówka – bajka o mikołaju i elfach 주제에 대한 세부정보를 참조하세요
Szewc i elfy | Bajki po Polsku | Bajka i opowiadania na Dobranoc | Kreskówka
❤️❤️❤️ Subskrybuj: https://goo.gl/QtSJWW ❤️❤️❤️
© 2019 Adisebaba Animation all rights reserved
Oglądaj najlepsze bajki na kanale Bajki. Wybierz swoją ulubioną bajki i obejrzyj ją już teraz! Proszę
#bajkipopolsku #bajkapopolsku #bajkanadobronac #historie #bajkinadobronac
👗**Księżniczka bajki**👗
🚩 Kopciuszek – Cinderella : https://youtu.be/67F05aFN1wk
🚩 Roszpunka – Rapunzel: https://youtu.be/Lw3NBlzjWgA
🚩 Śpiąca Królewna – Sleeping Beauty: https://youtu.be/kAGnzhiyDQ4
🚩 Królewna Śnieżka – Snow White: https://youtu.be/zAFJApE9X6o
🚩 Piękna i Bestia – Beauty and the Beast: https://youtu.be/Yr_NYEfZTag
🚩 12 Tańczących Księżniczek – 12 Dancing Princesses: https://youtu.be/dW32FP0W2Rw
🚩 Calineczka – Thumbelina: https://youtu.be/sFH1biOtxCQ
🚩 Żabi Król – The Frog Prince: https://youtu.be/eHuqkcp9n8M
🚩 Księżniczka na ziarnku grochu – The Princess and the Pea: https://youtu.be/7vYe28J3QLk
bajka o mikołaju i elfach 주제에 대한 자세한 내용은 여기를 참조하세요.
Zaczarowane opowieści: Świąteczne elfy (1994) Dubbing PL
Świąteczne elfy to magiczna opowieść o sympatycznym szewcu imieniem Hans, któremu pomagają mali asystenci Świętego Mikołaja – elfy.
Source: www.cda.pl
Date Published: 6/17/2022
View: 3013
Elf Narzekajło – Elfi Bajka
Spraw swojemu dziecku radość ➤ darmowe bajki do czytania dla dzieci … do wioski elfów, minąć Wiekową Sosnę i tak – dostać się do domku świętego Mikołaja.
Source: www.elfibajka.pl
Date Published: 3/21/2022
View: 3204
Pomocnicy Świętego Mikołaja – Nasze-Bajki
Pomocnicy Świętego Mikołaja Małgosia próbowała zasnąć, zaciskała mocno powieki i nic, … Elfy zbierały zabawki spod maszyn i pięknie je ozdabiały.
Source: www.nasze-bajki.pl
Date Published: 6/24/2022
View: 6204
Bajki o Świętym Mikołaju po polsku – TOP 20 – Elfi.pl
Sprawdź TOP 20 najlepszych bajek o Św. Mikołaju i motywie świątecznym. … Głównymi bohaterami bajki są bogacz i chciwy elf.
Source: www.elfi.pl
Date Published: 4/29/2021
View: 5805
Krótka bajka o Świętym Mikołaju napisana przez uczniów …
Pewnego razu Świętemu Mikołajowi i jego Elfom, przydarzyła się smutna przygoda z zabawkami. Okazało się, że zacięła się taśma produkcyjna. Wtedy Elfy zabrały …
Source: szkolapodstawowa.zsoslomniki.pl
Date Published: 6/28/2021
View: 9938
Złe elfy Świętego Mikołaja – SmieszneFilmy.net
Niegrzeczne elfy Świętego Mikołaja pokazują tam swoje prawdziwe zupełnie inne oblicze. W 25 scenkach zobaczyć możemy śmieszne aczkolwiek nie zawsze świąteczne …
Source: www.smiesznefilmy.net
Date Published: 1/7/2021
View: 713
Elfy jadą na wakacje – MiastoDzieci.pl
Bajka o elfach do czytania i słuchania, bajki dla dzieci na dobranoc … Św. Mikołaj sam by nie ogarnął produkcji prezentów dla dzieci na całym świecie, …
Source: miastodzieci.pl
Date Published: 3/23/2022
View: 7738
Bajka o Świętym Mikołaju – podarujkartę.pl
W samym środku tego lasu znajduje się domek Świętego Mikołaja, do którego drogę znają tylko renifery, krasnale i elfy. Święty Mikołaj zaś to starszy, …
Source: www.podarujkarte.pl
Date Published: 9/4/2022
View: 2577
Mikołaj i spółka – Netflix
Zbliżają się Święta, a wszystkie elfy są chore. Mikołaj musi więc wyruszyć na poszukiwanie lekarstwa. Awaryjne lądowanie w Paryżu komplikuje jednak jego …
Source: www.netflix.com
Date Published: 2/17/2022
View: 8612
주제와 관련된 이미지 bajka o mikołaju i elfach
주제와 관련된 더 많은 사진을 참조하십시오 Szewc i elfy | Bajki po Polsku | Bajka i opowiadania na Dobranoc | Kreskówka. 댓글에서 더 많은 관련 이미지를 보거나 필요한 경우 더 많은 관련 기사를 볼 수 있습니다.
주제에 대한 기사 평가 bajka o mikołaju i elfach
- Author: Bajki dla dzieci – Polish Fairy Tales for Kids
- Views: 조회수 797,023회
- Likes: 좋아요 2,718개
- Date Published: 2018. 5. 26.
- Video Url link: https://www.youtube.com/watch?v=IypTQ3KTryA
Zaczarowane opowieści: Świąteczne elfy (1994) Dubbing PL
Odblokuj dostęp do 10926 filmów i seriali premium od oficjalnych dystrybutorów!Oglądaj legalnie i w najlepszej jakości. Nie kupuj kota w worku!
Bajki do czytania dla dzieci
Pum-purum-pum… – o już jesteście? To usiądźcie wygodnie… Ja zaparzę herbatki i zaraz opowiem wam nową historię. (robi herbatę)
Mamy w tym roku takie urwanie głowy, że hej. Listy od dzieci zapełniły mi cały przedpokój! Od podłogi do sufitu! Muszę wychodzić z domu przez okno, a w moim wieku to nie lada wyczyn haha.. auć… moje korzonki… Aż wierzyć mi się nie chce, że parę lat temu nie przyszedł do mnie ani jeden list. Jak to możliwe? Właśnie o tym będzie dzisiejsza historia. O, herbata już gotowa. Zaczynamy.
Dzień w fabryce toczył się jak zwykle. Elfy szlifowały drewniane koniki, malowały porcelanowe laleczki… tylko… cóż. Nikomu nie było do śmiechu. Wiadomość o listach zdążyła bowiem już obiec całą wioskę.
– Ajajajaj! Ojojoj! – jęczał Elf Narzekajło, największy maruda z wszystkich elfów. – Po co my w ogóle dziś pracujemy?
– Ejże – uciszył go Elf Mądrutek. – Lepiej się rozchmurz, od narzekania żaden problem się jeszcze nie rozwiązał.
– A cóż nam pozostało – odparł Narzekajło wstając od pracy. – Mądrutku! Nie przyszedł ani jeden list. Spójrzmy prawdzie w oczy. Dzieci przestały wierzyć w świętego Mikołaja! O nas to już nawet nie wspomnę. Ajajaj!
– Narzekajło, ciszej. Wszyscy to przeżywamy, ale nie może być aż tak źle. A co jeśli… hmm… dzieci się pochorowały? Albo pogubiły długopisy? Bo żeby tak od razu… przestać wierzyć?
– Cóż Mądrutku… – pokręcił głową Narzekajło – Jeśli nie widzisz w jakiej jesteśmy biedzie, to ja …. to ja… idę narzekać gdzie indziej! – I cisnąwszy o ziemię swój upaćkany farbami fartuch, wyszedł. Bez płaszcza.
Szedł w głąb lasu pojękując, a echo niosło to jego biadolenie hen hen, daleko. I szedłby do dziś jeszcze, gdyby nie to, że krótki zimowy dzień… nagle się skończył. Słońce zaszło, a ślady prowadzące do wioski zawiał śnieg.
– Ajajaj – jęknął Narzekajło przerażony. – Ojojoj – dodał ciszej. I gdy doszło do niego, że tę noc spędzi w ciemnym lesie, zaczął rozpaczliwie szukać drogi powrotnej. Na początku nawet dobrze mu szło, lecz nagle – bęc! Jak to bywa po ciemku – nie zauważył wystającego konara. Gruchnął weń głową… auć… i padł na ziemię. Nieprzytomny.
Leżał tak wiele godzin. Opadały na niego wirujące płatki śniegu. Było mu zimno, owszem, ale z czasem… przestał czuć cokolwiek.
– Ingmarze! – usłyszał nagle przez sen. – Ktoś tam leży w śniegu!
– Och! Rzeczywiście, Olafie! – odparł drugi głos.
– To elf świętego Mikołaja!
– Masz rację! Prędko, ułóżmy go na saniach i zawieźmy do zamku. – Zamku? – przebudził się Narzekajło. Ale nie zdołał nic powiedzieć. Cały zesztywniał z mrozu.
– Księżniczka Britta na pewno go ugości.
– Księżniczka Britta? – znów odezwał się w duchu Narzekajło, bo na głos – nie był w stanie. Ale ciepło mu się zrobiło na sercu. Księżniczka Britta to najwspanialsza istota na całym świecie. O wielkim sercu i niezwykłej urodzie.
Ingmar i Olaf, jak się okazało – dworzanie księżniczki Britty, pewnym ruchem ułożyli elfa na saniach i ruszyli do Zamku. Przez zaspy i całkiem niskie śniegi. Najszybciej jak tylko zdołali, ile sił w reniferowych kopytach. A gdy wreszcie pokonali te kilka mil, sanie z półprzytomnym elfem wjechały na dziedziniec. Tam zaś, czekała na nich Britta.
– To Narzekajło, specjalista od mieszania farb. – rzekła, przyjrzawszy się elfowi z bliska. – Prędko, wprowadźcie go do gościnnej komnaty. Dajcie mu ciepłej zupy i koc! Jak oprzytomnieje, zawołajcie mnie. Muszę się dowiedzieć, co sprowadziło go do lasu, o tej porze.
Britta odwróciła się i odeszła, a Ingmar z Olafem wnieśli elfa do zamku.
Narzekajło, napojony ciepłym rosołem i ogrzany kilkoma kocami poczuł się lepiej. Ale coś go gryzło. Bo jak tu powiedzieć Britcie, księżniczce o wielkiej mądrości i odwadze, że… trafił na jej dwór przez swoje… narzekanie?
– Bardzo chciałbym, aby myślała, że jestem dzielny i… że nie biadolę, gdy jest mi smutno… – mówił do siebie – Aj. Ta poduszka jest niewygodna, aj. Aaaaj. Ajajaj.
– Ach, ten Narzekajło. Biadoliłby tak jeszcze długo, gdyby do komnaty nie weszła księżniczka.
– Czy coś ci dolega, elfie? Chodzą plotki, że lubisz narzekać na rozmaite niewygody?
– E… to tylko takie gadanie. Jestem dzielny i niewygody nie są mi straszne. Z resztą, ta poduszka, mmm, nigdy nie leżałem na wygodniejszej. – skłamał Narzekajło.
– To świetnie się składa, bo akurat nie jest to poduszka tylko worek gruzu. Ingmarowi się coś pomyliło. A teraz, pozwól, że zapytam, jak trafiłeś do mojego zamku, bez płaszcza? Zimą!
– Księżniczko – zaczął Narzekajło. – Wyruszyłem z wioski zapomniawszy o płaszczu, gdyż gdyż… wielkie nieszczęście spadło na nasz ród elfów. – wykrztusił wreszcie – Dzieci… dzieci przestały w nas wierzyć!
– Niemożliwe! – krzyknęła Księżniczka.
– A jednak. Do Mikołaja nie przyszedł ani jeden list. A zwykle, mamy ich od zatrzęsienia…. Ajajaj – zaczął jęczeć, ale szybko się powstrzymał.
– Ależ Narzekajło, to wcale nie musi oznaczać, że dzieci przestały w was wierzyć. Zastanówmy się spokojnie. Listy z całego świata przychodzą na pocztę, która stoi na Bukowym Szczycie. Weźmy mapę…
– Księżniczko, jesteś taka mądra…
– Cśś… komplementy potem. Listonosz Północy – mówiła dalej rysując palcem po mapie – leci na swoich czarodziejskich pocztowych saniach, ponad Sosnowym Lasem, nad Srebrzystym Jeziorem, nad krainą olbrzymów, by wreszcie skręcić do wioski elfów, minąć Wiekową Sosnę i tak – dostać się do domku świętego Mikołaja.
– Ttttaak… a to oznacza… – wyjąkał elf.
– To oznacza, że jest wiele wiele miejsc, gdzie Listonosz mógł zapodziać listy… A to z kolei oznacza..
– To z kolei oznacza co?
– Że ktoś musi iść ich poszukać.
– O tak, niewątpliwie ktoś musi…- stwierdził Narzekajło i poprawił worek kamieni pod głową.
– Ty to zrobisz.
– Jjjja? – Narzekajło niemal wstał na równe nogi. – Ale to daleka podróż, ajajajaj, ojojoj zmarznę…
– Nie narzekaj – powiedziała chmurnie księżniczka. – Wyruszysz jeszcze dziś. Weź ze sobą mój płaszcz i trzy ziarenka…
– Ddddobrze księżniczko – wydusił z siebie elf.
– Może masz ochotę ponarzekać?
– Nie, ja nigdy nie narzekam – powiedział na wyrost Narzekajło i nabrał powietrza w płuca. – Ruszę choćby i zaraz.
I tak oto Narzekajło, najbardziej marudny z wszystkich elfów podjął się trudnej wyprawy w poszukiwaniu zagubionych listów. Ech, czegoż to człowiek, albo elf, nie zrobi, aby przypodobać się pięknej księżniczce. Ach, byłbym zapomniał. Ziarenka Księżniczki Britty. Cały las znał czarodziejskie Ziarenka Księżniczki Britty. Potrafiły przemienić każdego w dowolne zwierzę. I, jak widzicie, każdego marudę w bohatera. Hihihi.
Narzekajło dzielnie przemierzał las. Nieraz musiał przedrzeć się przez śnieżną zawieję. Na swojej drodze trafiał a to na powalone drzewo, a to na zaspy po samą szyję… Czy narzekał? Nie! Na moją brodę! Nie! Za to jak śpiewał!
Hejże ho hejże ho hejże ho
całkiem nieźle do tej pory mi się szło
całkiem ładny mamy kraj
choć to zima a nie maj
chyba częściej będę śpiewał hejże ho
niż ajajaj
Czy jest wieczór czy też rano
nie narzekam, choć…
O mamo.
Tu przerwał. Bo gdy ujrzał Bukowy Szczyt przestało mu być wesoło. Deszcze pokryły górę wodą a ta… zamarzła. Narzekajło zaczął się wdrapywać i … natychmiast zsunął się jak mucha po szklance. Wziął powietrze w płuca, rozpędził się … podbiegł w górę dwa kroki i… bęc. Znów wylądował na ziemi. A góra, jak to góra, stała dumnie i patrzyła na swojego niedoszłego zdobywcę.
– Ajajaj – jęknął Narzekajło, ale natychmiast wziął się w garść. Sięgnął do kieszeni po pierwsze ziarenko. Przyjrzał mu się uważnie. Wziął głęboki wdech, po czym rzucił je za siebie i nagle!
Cud! Ciało elfa zaczęło porastać futro, jego nos – kocie wąsiska, a ręce przekształciły się w pazurzaste łapy! O tak! Nie minęła chwila jak Narzekajło zamienił się… w rysia! I używając ostrych pazurów wdrapał się na sam lodowy szczyt. Tam zaś stał malutki maluteńki urząd pocztowy nr 1, gdzie za biurkiem siedziała sobie Pani Stempelek.
– Pani Stempelek! – krzyknął Narzekajło, ale wyszło mu tylko rysiowe miauknięcie. Cóż, z rozpędu zapomniał zrzucić z siebie zaklęcie.
– Wody! Wody! – krzyknęła urzędniczka – Co za zima! Najpierw listonosze zasypują mi pocztę listami do Mikołaja, a teraz odwiedzają mnie dzikie zwierzęta. Wnoszę o urlop, natychmiast – Pani Stempelek wybiegła na zaplecze i trzasnęła drzwiami. Narzekajło nie próbował jej zatrzymywać. Otrząsnąwszy się z rysiego futra spytał:
– Czy ja się nie przesłyszałem, miła pani? Listonosze zasypali pocztę listami do Mikołaja?
– Właśnie tak było! – odburknęła pani Stempelek zza zamkniętych drzwi.
– Czyli dzieci… w nas wierzą! – krzyknął radośnie Narzekajło. – Pani Stempelek!
– Nie ma mnie dla nikogo, zwłaszcza dla rysiów, żbików i tygrysów szablozębnych, dajcie wy mi święty spokój!
– Pani Stempelek! Kocham Panią! – rzucił na odchodne Narzekajło i podskakując z radości wybiegł z poczty. Ześlizgnął się po Bukowym Szczycie, a na samym jego dole zatańczył zwariowany taniec.
– Dzieci w nas wierzą! Dzieci w nas wierzą! – śpiewał wniebogłosy. Lecz – nagle ucichł. Gdzie są zatem listy?
Podumawszy chwilę, zrozumiał, że zagadka nadal czeka na rozwiązanie. Nie wahał się zatem ani chwili dłużej, tylko ruszył w drogę, przez Sosnowy Las.
Hejże ho hejże ho hejże ho
całkiem nieźle do tej pory mi się szło
całkiem ładny mamy kraj
choć to zima a nie maj
chyba częściej będę śpiewał hejże ho
niż ajajaj
Czy jest wieczór czy też rano
nie narzekam, choć…
O mamo.
Narzekajło stanął nad Srebrzystym Jeziorem. – Britta mówiła, że Listonosz Północy… – elf przełknął głośno ślinę. – …frunie w pocztowych saniach ponad Srebrzystym Jeziorem. A co jeśli… a co jeśli, wór z listami wpadł do wody?
Blady strach padł na naszego marudę. Nogi się pod nim ugięły. Woda musiała być lodowata. Fale jeziora zaś wydawały się tak groźne. Lecz czy elf zaczął narzekać? Przysięgam wam – nie! Chwycił drugie ziarenko Księżniczki Britty i rzucił je za siebie.
I gdy tylko jego ciało pokryła rybia łuska – hyc, wskoczył do wody pod postacią pięknego łososia. Zacisnął pyszczek (bo ryby nie mają wszak zębów do zaciskania) i, wierzcie lub nie, przeczesał całe caluśkie jezioro w poszukiwaniu zaginionych listów. Co znalazł? Wiadro, kalosz z lewej nogi, kubek olbrzyma Wyrwigruszki i guzik z płaszcza Elfa Mądrutka. Listów, ani widu ani słychu.
Narzekajło wyskoczył na ląd. Otrząsnął się z rybiej łuski. Podumał przez chwilę i… co miał robić, ruszył dalej. Drogą wyznaczoną przez Księżniczkę Brittę. Czy narzekał? Nie. Za to wymyślił nową zwrotkę swojej pieśni:
Hejże hyc hejże hyc hejże hyc
całkiem nieźle całkiem nieźle rybką być
całkiem ładny mamy kraj
choć to zima jest nie maj
chyba częściej będę śpiewał hejże hyc
niż ajajaj
Czy jest wieczór czy też rano
nie narzekam, choć…
O mamo…
Tym razem ego oczom ukazał się śpiący stwór, wielki jak cztery domy. Tak, znaczyło to ni mniej ni więcej, tylko to, że Narzekajło dotarł do krainy olbrzymów. W głowie zabrzmiało mu ulubione „ajajaj”, ale powstrzymał się. Chwycił ostatnie ziarenko, jakie podarowała mu Britta. Cisnął je za siebie. I zanim czatujący olbrzym się zbudził, Narzekajło pod postacią sowy wzniósł się wysoko nad jego cielskiem. Leciał pomiędzy olbrzymami, a świetna sowia orientacja pomagała mu mimo zapadającego zmroku rozglądać się uważnie i szukać, szukać zagubionych listów. Lecz cóż. Bezskutecznie. Gdy szczęśliwie, bez szwanku przefrunął nad niebezpieczeństwem i otrząsnął się z swych piór, ogarnął go smutek. Zagadka listów nadal pozostała nierozwikłana.
– Przede mną już tylko wioska elfów i dom świętego Mikołaja – powiedział do siebie. – Ostatnia szansa na odnalezienie listów i ocalenie tych świąt.
I ruszył do domu. Po chwili marszu ujrzał kolorowe elfickie dachy. Poczuł zapach gotującej się zupy i wreszcie, szczęśliwe zawitał w swoich progach.
– Narzekajło – krzyczały elfy zauważywszy go z daleka. – Narzekajło wrócił!
– Gdzie byłeś kochany! – piszczały gromadząc się wokół dawno niewidzianego przyjaciela.
– Skąd masz taki piękny płaszcz? – przekrzykiwały się.
– Elfy! – odrzekł Narzekajło – To wszystko nieważne. Ważne, ze dzieci w nas wierzą.
– Naprawdę? Skąd wiesz! To wspaniała nowina!
– Listy od dzieci – zaczął opowiadać – zasypały po sufit pocztę na Bukowym Szczycie. Niestety nie wiadomo co się z nimi stało!
– Może Listonosz upuścił je w Sosnowym Lesie? – ktoś zaproponował.
– Przeszedłem cały las. Nie było tam listów.
– Może wpadły w Srebrzyste Jezioro? – powiedział ktoś inny.
– Przeszukałem całe jezioro. Nic z tego.
– To może zostały w krainie olbrzymów. – zapiszczał jakiś głosik.
– Byłem i tam. Nic nie znalazłem.
– Ajajaj… – ktoś jęknął cicho.
– Ojojoj – ktoś mu zawtórował.
– Co to za narzekanie? – podniósł głos Narzekajło. – Od narzekania nie rozwiązał się jeszcze żaden problem. Zatem! Do domku Mikołaja! Listy muszą być gdzieś na odcinku wioska-Mikołaj, nie ma innej rady!
I poszli. Całą drużyną.
Hejże ho hejże ho hejże ho
całkiem nieźle do tej pory nam się szło
całkiem ładny mamy kraj
choć to zima a nie maj
chyba częściej trzeba śpiewać hejże ho
niż ajajaj
Czy jest wieczór czy też rano
nie narzekam, choć…
o mamo.
Gdy już były niemalże u kresu wyprawy, na ich drodze stanęła Wiekowa Sosna, najwyższe drzewo w całym lesie. Z Wiekowiej Sosny zaś leciały liście. W środku zimy, z drzewa, które wszak ma igły.
Elfy zdziwiły się tym widokiem i rozejrzały się uważnie. Jak to możliwe? Co to są za czary? Wtem zrozumiały, że to nie magia. Z nieba spadały nie liście… a listy! Gdy tylko elfy zadarły łebki ujrzały zaklinowane w konarach Wiekowej Sosny – sanie Listonosza Północy.
– Listonoszu! – krzyknął Narzekajło. – Hop hop!
– Hop hop! – odezwał się głos z góry – Ratunku! Wołam o pomoc już od tygodnia. Zemdleję zaraz z głodu! Ajajaj! Ojojoj!
Elfom nie trzeba było mówić co mają robić. Większe i silniejsze zaczęły się wdrapywać na drzewo, mniejsze popędziły do wioski po linę i coś do przekąszenia, jeszcze mniejsze zaś zaczęły dokładnie przeczesywać okolicę w poszukiwaniu opadających listów. A Narzekajło, sam osobiście, wdrapawszy się na czubek Sosny pomógł przewiązać liną sanie i powoli opuścić je w dół.
Tam wszyscy wpadli sobie w ramiona. Listonosz doszedł do siebie przykryty kocami i napoiwszy się rosołem, a listy, ech, odnalezione listy jeszcze tego samego dnia… zasypały mi niemal cały przedpokój. Tak było! Tak właśnie było…
To już koniec tej historii. Dodam Wam jeszcze, że Narzekajło zmienił się nie do poznania. Rzeczywiście częściej mówił hejże ho, i hejże hyc niż ajajaj. Kiedy tylko łóżko wydało mu się nie dość wygodne, albo owsianka nie dość smaczna przypomniał sobie kąpiel w lodowatym jeziorze i wędrówkę przez zimowy las… Ochota na jęczenie przechodziła mu niemal natychmiast.
Narzekajło często też odwiedzał swoją ukochaną księżniczkę Brittę, której zawdzięczał nie tylko ocalenie i ciepły płaszcz, ale też porządną życiową lekcję.
A teraz pozwólcie, że wrócę do pracy. Czeka mnie całonocne otwieranie kopert. Ciekawe, co zażyczyliście sobie w tym roku na Święta… Może konia na biegunach? Lalkę? Samochód? Hoho.
Śpijcie smacznie kochani i do usłyszenia! Papa!
Bajki do czytania, Darmowe bajki do czytania
Pomocnicy Świętego Mikołaja
Małgosia próbowała zasnąć, zaciskała mocno powieki i nic, sen nie przychodził. Dziewczynka rozmyślała o Mikołaju. Mama powiedziała, że Mikołaj przyjdzie jutro i na pewno zostawi prezenty. Jak to będzie? Czy ten starszy pan z długą. siwą brodą nie zapomni o różowym wózku dla lalek, który narysowała w liście do niego? W maleńkiej główce kłębiło się mnóstwo pytań. Narastały obawy, że może mieć za dużo pracy i nie zdąży do niej przyjść albo, że nie trafi do jej małego, położonego trochę za miastem, domu. Kręciła się z boku na bok, za oknem po gwiaździstym niebie cichutko sunęły sanie ciągnięte przez trzy pary reniferów. Starszy pan w czerwonym stroju wychylił się lekko i spojrzał w dół, na dachy domów położonego nad morzem miasta. Uśmiechnął się i puścił do Małgosi oko ale tego dziewczynka nie mogła już zobaczyć. Garść sennego pyłu unosząca się spod połów szerokiego, czerwonego płaszcza sprawiła, że pokój Małgosi zniknął. Nie było łóżka, kotka przytulaka i półki z książkami. Maleńki pokoik zastąpiła ogromna hala biało błękitna wykładana płatkami śniegu i skrząca od świateł licznych lamp, wszystkimi kolorami tęczy. Po hali biegały bardzo szybko małe ludziki w różnokolorowych czapeczkach. Widać było, że bardzo się spieszą. Ich małe rączki ciągle coś przykręcały, kleiły, malowały, lakierowały albo pakowały. Nie odpoczywały nawet na chwilę. Małgosia stała i patrzyła jak z różnych dziwnych maszyn, poustawianych w kątach tej wielkiej sali, wypadają lalki bez uśmiechu, auta bez kół albo klocki w szaro-burych kolorach. Elfy zbierały zabawki spod maszyn i pięknie je ozdabiały. Każda lalka, wspaniale wystrojona, uśmiechała się najpiękniejszym uśmiechem, auta lśniły różnokolorowymi lakierami, klocki wyposażone w daszki i koła szykowały się do trudnych zadań a misie machały puszystymi łapkami. Zabawki pakowano potem w błyszczące papiery albo w szeleszczące torebki. Do każdego opakowania doczepiano karteczkę z imieniem dziecka. Ruch w hali zwiększał się z godziny na godzinę. Pomocnicy Świętego Mikołaja mieli pełne ręce roboty. Elfy biegały coraz szybciej poganiając się nawzajem. Obecność dziewczynki nikogo nie dziwiła, elfy nawet nie miały czasu aby się zatrzymać i choćby zapytać dziewczynkę. jak się tu znalazła? Może i lepiej bo przecież Małgosia wcale nie umiałaby na to pytanie odpowiedzieć, sama nie wiedziała jak to się stało. Zabolały ją nogi, usiadła na niebieskim krzesełku, którym się nikt nie interesował. Rozejrzała się uważnie dookoła i aż krzyknęła zdziwiona. Obok niej, pięknie zapakowany w szeleszczący, przezroczysty papier, stał wózek. Ten wypatrzony, wymarzony, różowy wózek dla lalek. Taki właśnie narysowała w liście do świętego Mikołaja i tak bardzo chciała dostać. Dziewczynka nachyliła się w stronę pakunku i na karteczce zobaczyła napisane swoje imię. – To dla mnie – cieszyła się Małgosia, Elfy o mnie nie zapomniały a Święty Mikołaj na pewno zdąży mi go przynieść pod choinkę. Westchnęła zmęczona, przetarła oczy. Ale co to? Znowu jest w swoim łóżku z kotkiem przytulakiem, wszystko w pokoju jest takie samo jak było. Tylko za oknem jasno i pada śnieg. – To dzisiaj – powiedziała Małgosia – dzisiaj przyjdzie do mnie święty Mikołaj.
Krótka bajka o Świętym Mikołaju napisana przez uczniów klasy III c
Krótka bajka o Świętym Mikołaju napisana przez uczniów klasy III c
Mikołaj i jego problem z prezentami
Dawno, dawno temu żył sobie Święty Mikołaj.
Pewnego razu Świętemu Mikołajowi i jego Elfom, przydarzyła się smutna przygoda z zabawkami. Okazało się, że zacięła się taśma produkcyjna. Wtedy Elfy zabrały się do naprawy sprzętu. Próbowały, próbowały, ale nic z tego nie wyszło. Zmęczone Elfy postanowiły wezwać Świętego Mikołaja. Kiedy przybył Mikołaj i zobaczył kłopot, poprosił o pomoc nadwornego Elfa – mechanika.
Gdy przyjechał mechanik i próbował naprawić linię, stwierdził, że usterka jest zbyt poważna. Zmartwiony Mikołaj poszedł do domu i usiadł w swoim ulubionym fotelu. Elfy pomyślały, że w tym roku nie będzie Świąt i prezentów. Rudolf nie mógł się z tym pogodzić. Był smutny i osowiały. Kiedy Elfy to zobaczyły, zaczęły pocieszać Rudolfa. On jednak wolał być sam w tej trudnej chwili.
Kiedy rano wszyscy obudzili się i weszli do hali produkcyjnej, oniemieli z zachwytu. Nastąpił świąteczny cud i taśma była naprawiona, a na środku hali stał Świąteczny Czarodziej.
Wtedy na halę weszła pomocnica Świętego Mikołaja i zostawiła listy od dzieci. Mikołaj zaczął je wszystkie czytać, a potem z zadowoleniem podszedł do taśmy i zobaczył, że wszystko działa.
Wszyscy się ucieszyli, że jednak będą prezenty i święta, a Mikołaj będzie mógł wyruszyć w swoją coroczną podróż do dzieci.
W krainie Świętego Mikołaja również zdarzają się cuda…
Złe elfy Świętego Mikołaja
Elfy Świętego Mikołaja, wydawać by się mogło że to urocze przyjazne stworki, jednak jak się okazuje wcale tak nie jest o czym przekonują nas ta śmieszna animacja. Bajeczka ta zdecydowanie nie jest dla małych dzieci, a dlaczego? Niegrzeczne elfy Świętego Mikołaja pokazują tam swoje prawdziwe zupełnie inne oblicze. W 25 scenkach zobaczyć możemy śmieszne aczkolwiek nie zawsze świąteczne sytuacje w których elfy bawią się w ramach walki z nudą. 25 zabawnych scenek przedstawia całkowicie inne oblicze elfów Świętego Mikołaja. Choć w internecie jest wiele śmiesznych filmów ukazujących złego Mikołaja to ten wyjątkowo w takim właśnie świetle prezentuje pomocników świętego Mikołaja – elfy.
Bajka o Świętym Mikołaju
Każdy, niezależnie od wieku, zna bajki o Św. Mikołaju, których istnieje całe mnóstwo. Jednak ta najbardziej rozpowszechniona i znana to współczesna bajka o Św. Mikołaju z Laponii. Za górami, za lasami, na kole podbiegunowym istnieje magiczna kraina. Dzieją się tam rzeczy niezwykłe, a zamieszkują ją wyjątkowe stworzenia. Ciągle pada tam śnieg, jest biało i pięknie. Gdzieś pośród tej krainy rośnie zaczarowany las, w którym wszystkie drogi zasypane są śniegiem. W samym środku tego lasu znajduje się domek Świętego Mikołaja, do którego drogę znają tylko renifery, krasnale i elfy. Święty Mikołaj zaś to starszy, miły mężczyzna z długą białą brodą, ubrany zawsze w czerwony strój.
Każdego roku, przed Bożym Narodzeniem, przychodzi do niego mnóstwo kolorowych listów od dzieci z całego świata. Listów przychodzi cała masa, kilka worków każdego dnia, aż chatka Św. Mikołaja przepełniona jest pocztą od najmłodszych. W listach tych dziewczynki i chłopcy proszą Mikołaja o zabawki i słodycze, które chcieliby znaleźć pod choinką. Mężczyzna czyta każdy list, żadnego nie pomija, tak aby każde grzeczne dziecko otrzymało wymarzony prezent. W tym całym przedświątecznym zamieszaniu pomagają mu elfy i krasnoludki, bo pracy jest bardzo dużo. Każdy pomocnik Św. Mikołaja uwija się, aby na listę wpisać każdą zabawkę i na czas zapakować wszystkie prezenty i pięknie je ozdobić.
Renifery Świętego Mikołaja
Gdy wszystko jest gotowe do drogi, a wszystkie listy są przeczytane, Św. Mikołaj pakuje prezenty do magicznego, czerwonego worka bez dna. Worek ten jest wyjątkowy, bowiem zmieszczą się w nim zabawki dla wszystkich dzieci na świecie. Przed domkiem czekają ogromne sanie, na które Mikołaj pakuje swój worek. Sanie ciągnie zaprzęg reniferów, które pomagają dostarczać bożonarodzeniowe prezenty. Zaprzęg liczy dziewięć zwierząt, a ich imiona to Rudolf, Amorek, Kometek, Błyskawiczny, Złośnik, Tancerz, Pyszałek, Fircyk oraz Profesorek. Św. Mikołaj daje znak strzelając z bata i sanie wyruszają w drogę przy akompaniamencie dzwoneczków, którymi są przystrojone. Suną sanie po rozgwieżdżonym niebie. Podróż ta potrwa dłuższą chwilę, tak aby wszystkie dzieci na wszystkich kontynentach na czas otrzymały swoje wymarzone lalki, samochodziki i koniki na biegunach. Św. Mikołaj przez komin wchodzi do każdego domu, by pod choinką lub w skarpecie zostawić zabawki. Dla niego najważniejsza jest przecież radość i uśmiech dzieci. Gdy rozda już wszystkie zabawki ze swego worka, wraca do Laponii, by przygotować się na następny rok.
키워드에 대한 정보 bajka o mikołaju i elfach
다음은 Bing에서 bajka o mikołaju i elfach 주제에 대한 검색 결과입니다. 필요한 경우 더 읽을 수 있습니다.
이 기사는 인터넷의 다양한 출처에서 편집되었습니다. 이 기사가 유용했기를 바랍니다. 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오. 매우 감사합니다!
사람들이 주제에 대해 자주 검색하는 키워드 Szewc i elfy | Bajki po Polsku | Bajka i opowiadania na Dobranoc | Kreskówka
- Szewc i elfy
- Szewc
- elfy
- original
- bajka
- Kreskówka
- bajka po polsku
- opowieści na dobranoc
- bajki
- polish fairy tales
- bajki na dobranoc
- bajki po polsku
- bajki czytane po polsku
- bajka na dobranoc
- po polsku
- zabawki
- na dobranoc
- bajki 2019
- opowiadania
- moralne bajka
- dobranoc
- bajki 4k
- princess
- historia
- polish
- serial
- historie
- nowe bajka
- nowe bajki
- nowe opowidania
- nowe Kreskówka
- nowe historie
- yt:cc=on
- opowieść
- polsku
- in polish
- po
Szewc #i #elfy #| #Bajki #po #Polsku #| #Bajka #i #opowiadania #na #Dobranoc #| #Kreskówka
YouTube에서 bajka o mikołaju i elfach 주제의 다른 동영상 보기
주제에 대한 기사를 시청해 주셔서 감사합니다 Szewc i elfy | Bajki po Polsku | Bajka i opowiadania na Dobranoc | Kreskówka | bajka o mikołaju i elfach, 이 기사가 유용하다고 생각되면 공유하십시오, 매우 감사합니다.
